بگیر و ببندها انتخاباتی است؛ از قلم می ترسند

 کلمه

ده روز از بازداشت شبانه و ناگهانی روزنامه نگاران می گذرد. هنوز هیچ مقام قضایی در این باره اعلام موضع نکرده است. نه علت و انگیزه واقعی بازداشت آنها مشخص است و نه توجیه قانونی موجهی برای این کار ارائه شده است. تنها موضع رسمی که از سوی حاکمیت در این باره اعلام شده، یکی داستان سرایی های وزارت اطلاعات در دو بیانیه اخیر است و یکی هم خبرسازی های بی محتوای.................

 ده روز از بازداشت شبانه و ناگهانی روزنامه نگاران می گذرد. هنوز هیچ مقام قضایی در این باره اعلام موضع نکرده است. نه علت و انگیزه واقعی بازداشت آنها مشخص است و نه توجیه قانونی موجهی برای این کار ارائه شده است. تنها موضع رسمی که از سوی حاکمیت در این باره اعلام شده، یکی داستان سرایی های وزارت اطلاعات در دو بیانیه اخیر است و یکی هم خبرسازی های بی محتوای رسانه های امنیتی که همانند بیانیه های وزارت اطلاعات، پر از هیچ اند و مملو از توهم و ضد و نقیض.
مردم اما خوب می فهمند، حتی اگر نهادها و رسانه های امنیتی و صداوسیما دروغ پردازی کنند. مردم در این چهار سال هم وزارت اطلاعات و صدا و سیما را شناخته اند و هم روزنامه نگاران را. برای همین است که قصه سرایی های نیروهای امنیتی نتوانسته و نخواهد توانست دیدگاه مثبت مردم را به اهالی مطبوعات تغییر دهد.
خبرنگار کلمه در این باره با مردم گفت و گو کرده و نظر آنها را جویا شده است.

*     *     *

با پشت سر گذاشتن دکه های روزنامه فروشی و صف روزنامه ها، نام روزنامه نگاران بازداشت شده هم به صف می شوند. از اعتماد تا شرق و بهار و آرمان تا هفته نامه آسمان که نوبت انتشار هفتگی اش رسیده است.
دیگر مثل گذشته نیست که مردم برای مرور اوضاع و احوال کشور مقابل دکه های روزنامه فروشی جمعیتی تشکیل دهند. با این حال می شود اندک شهروندانی را یافت که تیترهای روزنامه ها را گذرا نگاهی بیندازند.
از صاحب روزنامه فروشی سوال می کنم از بازداشت فله ای روزنامه نگاران خبر داری؟ می گوید: شرق و اعتماد که سالی یک بار سهمیه توقیف دارند. اما نمی دانم چرا این بار کارمندانش را بازداشت کردند. می گویم کارمند نه روزنامه نگار. می گوید حالا همان که شما می گویی. می گوید: اگر این روزنامه ها مشکل دارند چرا توقیف شان نمی کنند. از او سوال می کنم مردم پیگیر این دست اخبار هم می شوند؟ پاسخ می دهد: همه الان ماهواره دارند. مگر می شود خبر نداشته باشند. از فروش روزنامه ها سوال می کنم، می گوید برگشتی های مان هر روز بیشتر می شود. مردم آنقدر مشکلات دارند که با روزنامه کاری ندارند.
با این فکر که گرانی ها و مشکلات زندگی، مردم را از اخباری هم چون بازداشت روزنامه نگاران دور و نسبت به موضوعات مهم بی خیال کرده، با آنها به گفت و گو می نشینم. اما به این نتیجه می رسم که مشکلات هر میزان هم بیشتر و بیشتر شوند، مردم پیگیر اخبار هستند و از تمام موضوعات مطلع.
در مواجهه با این سوال که از بازداشت زنجیره ای روزنامه نگاران مستقل باخبرید یا خیر، یکی سراغ متهمان اختلاس میلیاردی را می گیرد و دیگری آن را مرتبط با انتخابات می داند و می گوید: موقع انتخابات از این غلط ها زیاد می کنند. آن یکی هم سرکوب بعد از انتخابات سال ۸۸ را یادآوری می کند و برخی هم اظهار بی اطلاعی می کنند.
مرد میانسالی را که در حال مرور تیتر روزنامه هاست، در مورد بازداشت روزنامه نگاران مورد سوال قرار می دهم، می گوید: شما هم روزنامه نگار هستید؟ می گویم چه فرقی دارد؟ روزنامه ها را نشان می دهد و می گوید: آخر این روزنامه ها چه حرفی برای گفتن دارند. این را می گوید و ادامه می دهد: البته حرف برای گفتن زیاد است اما جرات نوشتن آن نیست. او که از خبر بازداشت ها مطلع است می گوید: این دستگیری ها همه از ترس قلم است.
موج بازداشت روزنامه نگاران شنبه شب ۷ بهمن ماه با ربودن سلیمان محمدی دبیر سرویس حوادث روزنامه بهار آغاز شد. محمدی شبانه و بعد از خروج از روزنامه بهار در خیابان سنایی توسط لباس شخصی ها بازداشت شد. همزمان میلاد فدایی اصل دبیر سیاسی خبرگزاری ایلنا نیز همین شب بیرون از محل کار خود بازداشت شد.
شهروندی در این مورد می گوید: یک مشت جوان مردم را در زندان ها تباه می کنند. شنیدم گفته اند با خارج در ارتباط اند و حتما می خواهند اتهام جاسوسی بزنند. او ادامه می دهد: اگر جاسوس اند که این مملکت جاسوس پرور است که همه را از دم منافق و خائن و جاسوس می خوانند. این همه مرتبط با خارج در روزنامه های کشور باشند و شما هم مجوز کار بدهید.
یک شب پس از بازداشت دو روزنامه نگار، طی یورش کودتاگونه لباس شخصی ها به ۴ روزنامه و یک هفته نامه اصلاح طلب روزنامه نگار را به اوین منتقل کردند. در هجوم به ۴ روزنامه شرق، اعتماد، بهار، آرمان و هم چنین هفته نامه اصلاح طلب «آسمان»، با ایجاد ارعاب و بازرسی و تفتیش این مطبوعات تعدادی از اعضای تحریریه را بازداشت و یا تهدید به بازداشت کردند.
خانمی با اشاره به اینکه از اخبار شبکه «من و تو» خبر بازداشت ها را شنیده است، می گوید: همه اینها فرزندان ما هستند. جای خانواده هر کدام از اینها خودمان را می گذاریم تحملش سخت است. او می گوید در لیست بازداشت شده ها چند خانم هم بودند که برای آنها بیشتر نگران هستم.
او بی مقدمه وقتی اسم زندان مطرح می شود، از نسرین ستوده هم نام می برد و می گوید: دلم برای فرزندان این خانم خون است.
شهروند دیگری می گوید: از پسرم خبر بازداشت ها را شنیده ام؛ اما از جزییات آن خبری ندارم.
جوانی اظهار بی اطلاعی می کند و می گوید: نه خبری می خواند و نه گوش می دهد. کارمندی هم می گوید شنیده است آنها را مرتبط با خارج خوانده اند.
آن دیگری می گوید: مردم آنقدر گرفتارند که این چیزها را دنبال نمی کنند.
در روزنامه اعتماد که هجوم ماموران با توقیف موبایل ها و گرفتن فیلم از تحریریه و اعضای آن همراه بود، جواد دلیری، ساسان آقایی، نسرین تخیری بازداشت شدند. در حمله به روزنامه شرق، آرمان و بهار نیز پوریا عالمی، پژمان موسوی، امیلی امرایی، مطهره شفیعی (دبیر سرویس سیاسی روزنامه آرمان) و نرگس جودکی دبیر اجتماعی این روزنامه بازداشت شدند.
یورش به هفته نامه آسمان نیز با بازداشت اکبر منتجبی (دبیر اجرایی و دبیر سیاسی این هفته نامه اصلاح طلب) همراه بود.
شخصی را می بینم که روزنامه را دست به دست می کند و سر جایش می گذارد. نگاهی به مجلات می اندازد و دست آخر به خرید چند نخ سیگار اکتفاء می کند. با او در مورد بازداشت ها هم صحبت می شوم می گوید: به طور دائم اخبار را پیگیری می کنم. هر روز یک داستانی در این کشور هست. تنوع اخبار زیاد است. از نظر او اخبار مجلس داغ تر از بازداشت روزنامه نگاران است و با بیان اینکه می گویند روزنامه نگاران مرتبط با خارج اند، این سوال را طرح می کند: اجنبی و مرتبطین با خارج در حکومت اند یا در اوین هستند؟
پیرمردی در مورد بازداشت های اخیر این نظر را اظهار می کند که بین روزنامه نگاران نفوذی پیدا شده و یک باره همه را گرفته اند تا از بین شان نفوذی را پیدا کنند. او ادعا می کند که دنبال سرشاخه هستند.
شهروندی هم با طرح این سوال می گوید: بهتر است به جای این موضوعات به ۳ هزار میلیارد تومان رسیدگی کنند. او معتقد است: انتخابات شده باز بگیر و ببندهاشون شروع شده. موقع انتخابات از این غلط ها زیاد می کنند. می خواهند زهر چشم بگیرند. این شهروند می افزاید: فضای شهر را ببینید. گشت های ارشاد همه جا هستند. هر روز کلی از مردم را می گیرند و می برند. اینها از مردم وحشت دارند. روزنامه نگار و غیر از آن هم فرقی ندارد.
زنجیره بگیر و ببندهای مطبوعاتی، بازداشت های دیگری را هم به همراه داشت: صباآذرپیک ، کیوان مهرگان و حسین یاخچی نیز به لیست روزنامه نگاران دربند اضافه شدند.
نکته ای که یکی از شهروندان مورد اشاره قرار می دهد، نام بردن از قاضی صلواتی است که وقتی با سوالم مواجه می شود پاسخ می دهد : می خواهند یک اعتراف بگیرند و قاضی صلواتی هم حکمی بدهد و تمام شود برود.
آن دیگری توضیح می دهد: مگر می شود با اینترنت و ماهواره کسی از اخبار مطلع نباشد. او می گوید: شنیده ام روزنامه نگاران را به اوین منتقل کرده اند. خدا کند آزار و اذیت نشوند. او می گوید با این بازداشت ها به یاد سرکوب های بعد انتخابات ۸۸ افتاده و از فیلمی می گوید که دانشجویان کوی دانشگاه را قربانی کردند. سپس ابراز عقیده می کند: جمهوری اسلامی به هیچکس رحم نمی کند.
پس از آن به فهرست بازداشت شدگان، اسامی ریحانه طباطبایی و علی دهقان خبرنگار سیاسی و دبیر اقتصادی روزنامه بهار و هم چنین فاطمه ساغرچی ویراستار سایت جماران نیز اضافه شد.
از میان روزنامه نگاران بازداشتی تنها مطهره شفیعی آزاد شده و سایر بازداشت شدگان هم چنان در انفرادی به سر می برند. از وضعیت بازداشت شدگان غیر از تماس های محدود آنها با خانواده خود، اطلاعی در دست نیست.
با این حال وزارت اطلاعات در اوج اختلافات سران قوا یک باره اقدام به صدور یک بیانیه تازه کرده و در آن مدعی بازداشت های جدید شده، در حالی که موارد بازداشت شده شامل اسامی ذکر شده در این گزارش است و هدف این نهاد امنیتی با این بیانیه ناگهانی و شتابزده چیزی غیر از تحریف افکار عمومی از تنش اختلافات درون حکومت و از سویی ایجاد و رعب و وحشت تعبیر نمی شود.
غافل از آنکه افکار عمومی آگاهانه موضوعات را دنبال کرده و آن را محکوم می کنند. بیانیه بی محتوای وزارت اطلاعات بیش از آنکه دارای اطلاعاتی جدید باشد، دست خالی حکومت را رو کرده که سرکوب و تهدید را به هر شکل ممکن همزمان با انتخابات از گزینه های اصلی خود قرار داده است.