ستار گفته بود اگر من را ازاینجا ببرند دیگر برنخواهم گشت

ملی مذهبی

 آقای ستار بهشتی مدت کوتاهی به بند عمومی آورده شد و بچه هایی که با ستار بهشتی صحبت کرده بودند شهادت دادند که او شکایت داشته و آثار شکنجه بر روی بدنش بوده است. و زمانی که می خواستند او را از بند عمومی ببرند با نگرانی به بچه ها گفته بود که اگر من را از اینجا ببرند دیگر برنخواهم گشت… همسرم هم ستار...............

 
 آقای ستار بهشتی مدت کوتاهی به بند عمومی آورده شد و بچه هایی که با ستار بهشتی صحبت کرده بودند شهادت دادند که او شکایت داشته و آثار شکنجه بر روی بدنش بوده است. و زمانی که می خواستند او را از بند عمومی ببرند با نگرانی به بچه ها گفته بود که اگر من را از اینجا ببرند دیگر برنخواهم گشت… همسرم هم ستار بهشتی را دیده بود که در چه وضعیتی بوده  اما فرصتی نشده که با او هم صحبت شود. آقای دلیرثانی و هم بندی هایش خیلی برای او نگران و ناراحت بودند.

چندی پیش جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی با انتشار بیانیه ای قتل ستار بهشتی را محکوم کرده و خواستار رسیدگی به این پرونده و وضعیت زندانیان سیاسی شدند.

شیوا فلاح یکی از اعضای خانواده بزرگ زندانیان سیاسی در خصوص این بیانیه به سایت ملی‑مذهبی می گوید: “به هر حال هر انسانی وقتی حادثه مرگ را می شنود متاثر می شود. ما خانواده ها هم به نوبه خود از این وضعیت که انسانی بی گناه بازداشت و کشته شود ناراحت هستیم و می خواهیم این مورد رسیدگی شود. حداقل خواسته ما این است که در چارچوب مسائل انسانی حقوق آنها رعایت شود و اگر فردی هم مجرم است انسانی با  او رفتار کنند.”

همسر امیرخسرو دلیرثانی در پاسخ به این سوال که آقای دلیرثانی ستار بهشتی را در بند دیده بودند عنوان می کند: ” بله، او خیلی ناراحت بود. البته آقای ستار بهشتی مدت کوتاهی به بند عمومی آورده شد و بچه هایی که با ستار بهشتی صحبت کرده بودند شهادت دادند که او شکایت داشته و آثار شکنجه بر روی بدنش بوده است. و زمانی که می خواستند او را از بند عمومی ببرند با نگرانی به بچه ها گفته بود که اگر من را از اینجا ببرند دیگر برنخواهم گشت… همسرم هم ستار بهشتی را دیده بود که در چه وضعیتی بوده  اما فرصتی نشده که با او هم صحبت شود. آقای دلیرثانی و هم بندی هایش خیلی برای او نگران و ناراحت بودند.”

در بخشی از بیانیه خانواده بزرگ زندانیان سیاسی خطاب به ملت ایران آمده است: ” متأسفیم که هنوز پس از سال ها و ماه های هول انگیز پس از کودتا، ما باید نگران جان زندانیان خود در سلول ها و بندها و انفرادی ها و عمومی ها باشیم. ما خانواده های زندانیان سیاسی هربار که پیک شوم بدخبر از حوالی اوین و دیگر بازداشت گاه های به نام و گمنام به سمت و سوی ما می آید، دلمان می لرزد که این بار قرعه به نام کدام مظلومی افتاده است که باید نامش یادآور عیوب حاکمان بی خرد ما شود. هر روز خبری شوم از حوالی زندان به ما می رسد. از همه انسان های متعهد و آگاه می خواهیم که فارغ از گرایش سیاسی و لباس و مقام و جایگاهشان دست از ملاحظه کاری و مصلحت اندیشی برداشته برای «جان انسان» در کشور خود ارزش قائل شوند و بیش از این اجازه ندهند سرمایه های اجتماعی این مرز و بوم در زندان های رسمی و غیررسمی و توسط آدم های بی سواد و بی ریشه به باد روند…”

خانم فلاح ادامه می دهد: “تنها خواسته ما این است که همه چیز در چارچوب قانون صورت گیرد. این اتفاقاتی که در زندان از جمله برای زندانی ستار بهشتی افتاد ما را بیش از بیش نگران می کند و قطعا اتفاقی که برای او رخ داد در چارچوب قانون نبوده است. اگر تمام کارها با اجرای صحیح و کامل قانون انجام شود مطمئن هستیم خیلی از نابسامانی ها برطرف می شود.”

دلیر ثانی فعال ملی‑ مذهبی محبوس در بند ۳۵۰ زندان اوین همچنان از حق ملاقات حضوری و مرخصی محروم است. همسر وی که در پیگیری های خود با پاسخهای منفی و مبهم مواجه شده ، بیان می کند: “در آخرین پیگیری که برای مرخصی ایشان مراجعه کردم گفتند او باید رفتارش را تغییر دهد (اشاره به امضاء بیانیه ها داشتند) تا مرخصی بعنوان یک امتیاز به او تعلق بگیرد. از ملاقات حضوری هم محروم هستیم و در یکسال و نیم گذشته برای ملاقات حضوری هم با درخواست ما مخالفت کرده اند.”

در حالیکه وضعیت جسمانی زندانیان سیاسی بدلیل شرایط نامناسب زندانها و عدم توجه به امور درمانی زندانیان رو به وخامت گذاشته است اما مسئولین همچنان از توجه به سلامت و امنیت جان زندانیان سیاسی خودداری می کنند.

همسر این فعال ملی‑مذهبی می افزاید: “متاسفانه بخاطر شرایط زندانها و نبود امکانات مناسب زندانیان دچار مشکلات جسمانی می شوند بویژه برای عزیزان دربندی که از سن بالا هم برخوردار هستند. آقای دلیرثانی هم روز بروز ضعیف تر می شوند و این از رنگ و رویشان کاملا مشخص است. روز به روز بر نگرانی های خانواده زندانیان سیاسی در خصوص شرایط جسمانی عزیزان شان افزوده می شود. اگرچه خانواده ها همچنان معترض به زندانی بودن آنها هستند و حکم های سنگین را ناعادلانه می دانند اما در این شرایط خواسته شان رسیدگی به وضعیت نامناسب زندانیان خود است تا به بیماری های مختلف دچار نشوند و حقوق انسانی زندانیان رعایت شود.”

امیر خسرو دلیر ثانی از فعالان ملی-مذهبی، عضو جنبش مسلمانان مبارز و نماینده جنبش در «کمیته پیگیری بازداشتهای خودسرانه» و کانون مدافعان حقوق بشر است که به اتهام «اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرایم علیه امنیت کشور» به چهار سال حبس تعزیری محکوم شده است.