در چند هفته اخیر بحث مقابله با بدحجابی در تریبونهای خاص و شناخته شده ای به صورتی مطرح می شود که گویی مشکلات کلان فرهنگی و اجتماعی کشور حل گردیده است. نحوه پرداختن به این موضوع نیز جالب توجه است. چون از یک طرف به نوعی این مسئله عنوان می شود که گویا بدحجابی پایه تمامی مشکلات موجود در جامعه است. در واقع مسبب ناکارامدی برنامه ها و نبودن تدبیر نزد مدیران کشور همگی بدحجابی بانوان کشوراست.از سوی دیگر روندی که برای داغ نمودن این مسئله -به عنوان موضوعی که اولویت روز است- طراحی شده در نوع خود جالب است. مثلا در نمازهای جمعه که محتوای آنها از منبعی یکسان فراهم می شود به راحتی این مطلب قابل تشخیص است. چون در مرحله اول این مسئله را به بلایای طبیعی مرتبط دانستند و عامل اصلی زلزله معرفی کردند. اما بعد از چند هفته تغییر مسیر دادند و اساس مقوله بدحجابی را به وجود آزادی ها و داشتن حقوق شهروندی ربط دادند. یعنی پازل مورد نظر آنها چنین تکمیل شد که آزادی موجب بدحجابی شده و بدحجابی باعث زلزله می شود.......
در چند هفته اخیر بحث مقابله با بدحجابی در تریبونهای خاص و شناخته شده ای به صورتی مطرح می شود که گویی مشکلات کلان فرهنگی و اجتماعی کشور حل گردیده است. نحوه پرداختن به این موضوع نیز جالب توجه است. چون از یک طرف به نوعی این مسئله عنوان می شود که گویا بدحجابی پایه تمامی مشکلات موجود در جامعه است. در واقع مسبب ناکارامدی برنامه ها و نبودن تدبیر نزد مدیران کشور همگی بدحجابی بانوان کشوراست.
از سوی دیگر روندی که برای داغ نمودن این مسئله -به عنوان موضوعی که اولویت روز است- طراحی شده در نوع خود جالب است. مثلا در نمازهای جمعه که محتوای آنها از منبعی یکسان فراهم می شود به راحتی این مطلب قابل تشخیص است. چون در مرحله اول این مسئله را به بلایای طبیعی مرتبط دانستند و عامل اصلی زلزله معرفی کردند. اما بعد از چند هفته تغییر مسیر دادند و اساس مقوله بدحجابی را به وجود آزادی ها و داشتن حقوق شهروندی ربط دادند. یعنی پازل مورد نظر آنها چنین تکمیل شد که آزادی موجب بدحجابی شده و بدحجابی باعث زلزله می شود.
اما مطلب اصلی که می خواهم اشاره کنم این سوال است که اگر بدحجابی چنین ایجاد معضل می کند و ناپسند است چرا در روزهای نزدیک به انتخابات امری مطلوب تلقی می شود؟ همین امروز به سادگی می توانید به عکس های خبرگزاری های داخلی از انتخابات های گذشته نگاهی بکنید. همینطور می توانید عکس های همین خبرگزاری ها را در مورد گشت های ارشاد و برخورد با خانم ها نگاه کنید. حالا بگویید که آیا نحوه لباس خانم ها در این مقایسه تقریبا یکسان نیست؟ حتی تصاویری که شبکه های تلویزیونی پخش می کنند کاملا منحصر بفرد است و رقابتی آشکار برای نشان دادن خانم های بدحجاب وجود دارد. چنانکه نسبت نمایش پوشش چادری با پوششهایی که بدحجابی خوانده می شوند بسیار کمتر است.
راز این شباهت در این نکته است که در زمان انتخابات اراده مافوقی وجود دارد که به حقوق اجتماعی مردم فشار نیاید تا میزان رضایت عمومی بالاتر برود و شرکت مردم در انتخابات بیشتر باشد. همچنین به علت تمرکز بیشتر رسانه های خارجی در آن زمان، داشتن چهره ای دمکراتیک برای مقامات حیاتی است. اما بعد از گذشتن خر مراد مسئولین از پل انتخابات، بازگشت به سیاست های فرهنگی مورد نظر جناح حاکم ولو به اجبار شروع می شود. این استاندارد دوگانه و ایجاد انقباض و انبساط مداوم در جامعه که برای فریب مردم بکار می رود نه تنها خاصیت سازندگی و گسترش فرهنگ ندارد، حتی نوعی بدحجابی اعتراضی را بوجود آورده است.
از سوی دیگر روندی که برای داغ نمودن این مسئله -به عنوان موضوعی که اولویت روز است- طراحی شده در نوع خود جالب است. مثلا در نمازهای جمعه که محتوای آنها از منبعی یکسان فراهم می شود به راحتی این مطلب قابل تشخیص است. چون در مرحله اول این مسئله را به بلایای طبیعی مرتبط دانستند و عامل اصلی زلزله معرفی کردند. اما بعد از چند هفته تغییر مسیر دادند و اساس مقوله بدحجابی را به وجود آزادی ها و داشتن حقوق شهروندی ربط دادند. یعنی پازل مورد نظر آنها چنین تکمیل شد که آزادی موجب بدحجابی شده و بدحجابی باعث زلزله می شود.
اما مطلب اصلی که می خواهم اشاره کنم این سوال است که اگر بدحجابی چنین ایجاد معضل می کند و ناپسند است چرا در روزهای نزدیک به انتخابات امری مطلوب تلقی می شود؟ همین امروز به سادگی می توانید به عکس های خبرگزاری های داخلی از انتخابات های گذشته نگاهی بکنید. همینطور می توانید عکس های همین خبرگزاری ها را در مورد گشت های ارشاد و برخورد با خانم ها نگاه کنید. حالا بگویید که آیا نحوه لباس خانم ها در این مقایسه تقریبا یکسان نیست؟ حتی تصاویری که شبکه های تلویزیونی پخش می کنند کاملا منحصر بفرد است و رقابتی آشکار برای نشان دادن خانم های بدحجاب وجود دارد. چنانکه نسبت نمایش پوشش چادری با پوششهایی که بدحجابی خوانده می شوند بسیار کمتر است.
راز این شباهت در این نکته است که در زمان انتخابات اراده مافوقی وجود دارد که به حقوق اجتماعی مردم فشار نیاید تا میزان رضایت عمومی بالاتر برود و شرکت مردم در انتخابات بیشتر باشد. همچنین به علت تمرکز بیشتر رسانه های خارجی در آن زمان، داشتن چهره ای دمکراتیک برای مقامات حیاتی است. اما بعد از گذشتن خر مراد مسئولین از پل انتخابات، بازگشت به سیاست های فرهنگی مورد نظر جناح حاکم ولو به اجبار شروع می شود. این استاندارد دوگانه و ایجاد انقباض و انبساط مداوم در جامعه که برای فریب مردم بکار می رود نه تنها خاصیت سازندگی و گسترش فرهنگ ندارد، حتی نوعی بدحجابی اعتراضی را بوجود آورده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر