ایران هنوز یکی از فاسدترین دستگاه‌های اداری و مالی جهان را دارد

منبع: جرس

بر اساس جدیدترین گزارش «سازمان شفافیت بین‌المللی »، ایران هنوز "یکی از فاسدترین دستگاه‌های اداری و مالی" را در جهان دارد. سازمان شفافیت بین‌المللی در جدیدترین گزارش خود، جایگاه ایران را از میان ١٨۰ کشور جهان در رده ١۴۶ قرار داده...........

بر اساس جدیدترین گزارش «سازمان شفافیت بین‌المللی»، ایران هنوز "یکی از فاسدترین دستگاه‌های اداری و مالی" را در جهان دارد.

سازمان شفافیت بین‌المللی در جدیدترین گزارش خود، جایگاه ایران را از میان ١٨۰ کشور جهان در رده ١۴۶ قرار داده است.

به گزارش تارنمای سازمان شفافیت بین‌المللی، روز سه شنبه چهارم آبان ماه ٨٩ (٢۶ اکتبر ٢۰١۰)، این نهاد بین المللی که در برلن آلمان مستقر است، گزارش سالانه‌ خود درباره فساد مالی و میزان شفافیت در دستگاههای اداری کشورهای جهان را منتشر کرده و خاطرنشان ساخته است که وضعیت افغانستان از این بابت "خیلی بد" می باشد.

درجه‌بندی که نظر به شاخص‌های مختلف صورت می‌گیرد، از رتبه صفر یعنی کشور‌های کاملاً فاسد تا رتبه ده، یعنی کشورهای بدون فساد مالی را در بر می‌گیرد. افغانستان در این سال، در فهرست شاخص سازمان شفافیت بین‌المللی با نمره ۴,١ و به این وسیله با ارزش گذاری "رتبه بالای فساد" مشخص شده است. این کشور در سال قبل نیز با نمره ۵,١ در مقام دوم از لحاظ فساد اداری در میان کشورهای جهان قرار داشت.

این گزارش که نشان می‌دهد ایران با رتبه ١۴۶، هنوز یکی از فاسد ترین دستگاه های اداری و مالی را در جهان دارد.

افغانستان و برمه از لحاظ کثرت فساد مالی و اداری، در درجات اول قرار گرفته اند که تنها سومالی به دلیل جنگ داخلی در سال ٢۰١۰از این دو کشور سبقت گرفته است. سازمان شفافیت بین‌المللی از این بابت اظهار نگرانی کرده است که حدود سه‌چهارم از ١٨۰ کشورهایی که مورد بررسی قرارگرفته‌اند، پایین‌تر از درجه ۵ است.

بسیاری از کشورهای افریقایی در درجات آخری فهرست فساد سازمان شفافیت بین‌المللی قرار گرفته اند، اما وضعیت در کشورهای آسیای میانه نیز در این رابطه خوب نیست.

ازبکستان و ترکمنستان در مقام ١٧٢ با نمره ١,۶ قرقیزستان در مقام ١۶۴ با نمره ٢, ۰و تاجیکستان در مقام ١۵۴ با نمره ١,٢ مشخص شده است. کشورهای یمن، لیبی، ایران و هائیتی همه در مقام های ١۴۶، با نمرات ٢,٢ مشخص شده اند.

رده‌بندی کشورهایی که فساد مالی در آنها کم است:

1- دانمارک 9.3
1- نیوزیلند 9.3
1- سنگاپور 9.3
4- فنلاند 9.2
4- سوئد 9.2
6- کانادا 8.9
7- هلند 8.8
8- استرالیا 8.7
8- سوییس 8.7
10- نروژ 8.6
11- ایسلند 8.5
11- لوگزامبورگ 8.5
13- هنگ کنگ 8.4
14- ایرلند 8.0
15- اتریش 7.9
15- آلمان 7.9

رده‌بندی کشورهایی که فساد مالی خیلی زیادی دارند:

164- جمهوری دموکراتیک کنگو 2.0
164- گینه 2.0
164- قرقیزستان 2.0
164- ونزوئلا 2.0
168- آنگولا 1.9
168- گینه استوایی 1.9
170- بروندی 1.8
171- چاد 1.7
172- سودان 1.6
172- ترکمنستان 1.6
172- ازبکستان 1.6
175- عراق 1.5
176- افغانستان 1.4
176- میانمار 1.4
178- سومالی 1.1

گفتنی است سازمان شفافیت بین‌المللی به صورت منظم یک گزارش را با سه شاخص در باره فساد مالی نشر می‌کند.
مهترین شاخص در این گزارش، شاخص احساس و برداشت از فساد مالی است. این شاخص، برداشت از فساد مالی را در میان کارمندان دولتی و سیاست مداران در کشورهای مربوطه اندازه گیری و نظر به آن دولت‌ها را درجه بندی می کند. شاخص احساس و برداشت از فساد مالی که ١٣ مورد تحقیقاتی را در بر می گیرد، به وسیله ٩ نهاد مستقل بین‌المللی تهیه می‌شود. این موارد تحقیقاتی به وسیله نظرخواهی از افراد تجارت پیشه و تحلیل‌گران خاص کشور های مربوطه به وجود می‌آیند.

فساد مالی در ١٨۰ کشور به وسیله سازمان شفافیت بین‌المللی مورد بررسی قرار گرفته است. درجه‌بندی که نظر به شاخص‌های مختلف صورت می‌گیرد، از درجه صفر یعنی کشور‌های کاملاً فاسد تا درجه ده، یعنی کشور های بدون فساد مالی را در بر می‌گیرد. اختلاس‌های مالی مدیران و دیگر فعالان اقتصادی، وجود رشوه در دستگاه های اداری و دولتی، سلامت دستگاه‌های نظارتی از نظر رشوه‌پذیری کارکنان و مدیران، فساد مالی در میان مقام‌های دولتی و...از جمله شاخص‌هایی است که در تنظیم گزارش‌های سالانه سازمان شفافیت بین‌المللی مورد توجه قرار می‌گیرد.

در راس آن کشورهای قرار دارند که در آنها میزان احساس و برداشت نسبت فساد مالی به ویژه ناچیز است. در گزارش سازمان شفافیت بین‌المللی همه‌پرسی همگانی صورت نمی‌گیرد. انتقادکنندگان ازشاخص احساس و برداشت از فساد مالی این سازمان انتقاد می‌کنند که در این درجه‌بندی فقط نام اشخاص فاسد درج می‌شود و فساد مالی فقط در نزد اشخاص فاسد رده‌بندی می‌شود، باوجود آنکه در یک مورد فساد مالی، همیشه هم دو جانب دخیل هستند و هم کسی که از فساد مالی منفعت به‌دست می‌آورد.
از نظر انتقاد کنندگان، این باعث می‌شود، کشورهای صنعتی که در لیست شاخص احساس و برداشت از فساد مالی مورد بررسی قرار می‌گیرند، فساد مالی کمتری را نشان می‌دهند، در حالی که درجه‌بندی فساد مالی در کشورهای رو به ‌انکشاف خیلی بالا است.