سایت بازتاب با انتقاد شدید از عدم انعکاس بحران اقتصادی موجود در کشور توسط رسانه ملی و به جای آن پرداختن به موضوع "فقر و بیکاری در اروپا"، می نویسد: انتشار خبر پناهنده شدن یکی از فلیمبرداران خبر صداسیما به آمریکا، این امیدواری را در افکار عمومی به وجود آورده که دیگر اعضای خبری رسانه ملی نیز با پیروی از همکار خود و خروج از کشور، به تحمیل هر روزه بار روانی سنگین به اعصاب مردم ایران پایان دهند. سایت «بازتاب» در این گزارش خاطرنشان می سازد: در چند سال اخیر بویژه این روزها، اخبار صداوسیما به جای آن که در..................
سایت بازتاب با انتقاد شدید از عدم انعکاس بحران اقتصادی موجود در کشور توسط رسانه ملی و به جای آن پرداختن به موضوع "فقر و بیکاری در اروپا"، می نویسد: انتشار خبر پناهنده شدن یکی از فلیمبرداران خبر صداسیما به آمریکا، این امیدواری را در افکار عمومی به وجود آورده که دیگر اعضای خبری رسانه ملی نیز با پیروی از همکار خود و خروج از کشور، به تحمیل هر روزه بار روانی سنگین به اعصاب مردم ایران پایان دهند.
سایت «بازتاب» در این گزارش خاطرنشان می سازد: در چند سال اخیر بویژه این روزها، اخبار صداوسیما به جای آن که در جهت کسب اعتماد مردم حرکت کند، گاه رسما به ابزار شکنجه روانی مردم تبدیل شده است.
مجری هایی که به جهت سوابق کاری جزو میراث فرهنگی محسوب می شوند، با کت شلوارهای چندصدهزار تومانی خود در دکورهای چند ده میلیون تومانی تکیه زده و با زل زدن به دوربین، گاه تنها چیزی که بر زبان نمی آورند، خبر و حقیقت است.
در دو روز گذشته که اخبار واقعی جامعه ایران، عبور وحشتناک دلار از مرز سه هزار تومان و سه هزار تومان و قفل شدن فعالیت های اقتصادی و تبادلات مالی در کشور بود، در خبرهای صداوسیما رپرتاژ آگهی از مرکز مبادلات ارزی و راضی بودن مردم پخش گردید.
همچنین صداوسیما به جای پرداختن به مشکلات هر روزه مردم و گرانی کمرشکن کالاها ومصاحبه با مسئولان دولتی و واخواهی از آنها در این باره، به موضوع پراهمیت فقرمردم فرانسه و اسپانیا واعتراضات مردم گرسنه، مظلوم و همیشه در صحنه اروپا پرداخت.
اختصاص دادن چند بخش اول از خبر صداوسیما به موضوع اهانت یک فیلم آماتوری در آمریکا به پیامبر(ص) با وجود گذشت چند هفته، به دستور العمل ثابت اخبار صداوسیما تبدیل شده است و مشخص نیست این رویه در کنار سانسور مشکلات هموطنان، چه تاثیری حتی در اعتقادات قشر متدین کشورمان بر جای می گذارد!
در این میان تنها چیزی که اهمیت ندارد، واقعیات، حقایق و مشکلات مردم است. ظاهرا حتی رادیو تلویزیون اسرائیل نیز امکان دست زدن دولت رژیم صهیونیستی به یک حماقت بزرگ و حمله به ایران را جدی تر از صداوسیمای ایران گرفته و درباره عواقب منفی آن مطالب بسیار بیشتری پخش می کند.
برای جناب حیاتی و همکاران محترمش در واحد مرکزی خبر، ظاهرا شیرین کاری برای روسا و خبرسازی به جای انعکاس اخبار واقعی و شاد کردن دل مسئولان به جای نشان دادن مشکلات مردم، تاثیر مثبت تری در فیش های حقوقی آنها می گذارد؛ اما آیا این دوستان نمی دانند که هرچیز در جهان حدی دارد؟ و اگر سعید الصحاف وزیر اطلاع رسانی دولت عراق هم از شیوه خالی بندی و دروغگویی با تمام توان استفاده می کرد، این موضوع تنها برای چند روز جواب داد و نمی توان رسانه ملی 75 میلیون نفر را برای چند سال مداوم با این شیوه اداره کرد.
اکنون مسوولان امنیتی کشور نیز باید عملکرد صداوسیما در جلب اعتماد مردم را بررسی کنند تا ببینند اگر وضعیت بسیار بحرانی تر از شرایط موجود شد، آیا صداوسیما در چند درصد مردم می تواند جلب اطمینان کند؟
از این رو بسیاری از مردم آرزو می کنند کاش آن فیلمبردار صداوسیما تک خوری نمی کرد و به جای آن که تنهایی پناهنده شود، جمعی از دوستان واحد مرکزی خبر و اخبار سیما و به ویژه باشگاه خبرنگاران جوان را به همراه خود می برد تا اعصاب ملت ایران دست کم در زمان تماشای خبر راحت شود و کمی از حقایق و واقعیات را لابلای اخبار صداوسیما مشاهده کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر