جرس
در آستانه اولین سالگردِ اعدامِ فرزاد کمانگر، معلم زندانیِ کُرد و همچنین چهار زندانیِ سیاسی دیگر، تشکل مدنیِ «مادران صلح کردستان»، با صدور بیاینه ای اعتراضی، ضمن بیان اینکه "اولین خواسته ما از مردم کردستان و ایران این است که روز ١٩ اردیبهشت را به روز ایستادگی در برابر ستم و ترور دولت مبدل نمایند"، خواستار برگزاری اعتصابی در ۱٩ اردیبهشت، به مناسبت سالگرد اعدام پنج زندانی سیاسی فوق الذکر شدند. به گزارش تارنمای این تشکل مدنی، در بیانیه ای که مادران صلح به مناسبت روز نوزدهم اردیبهشت صادر کرده اند،..........
در آستانه اولین سالگردِ اعدامِ فرزاد کمانگر، معلم زندانیِ کُرد و همچنین چهار زندانیِ سیاسی دیگر، تشکل مدنیِ «مادران صلح کردستان»، با صدور بیاینه ای اعتراضی، ضمن بیان اینکه "اولین خواسته ما از مردم کردستان و ایران این است که روز ١٩ اردیبهشت را به روز ایستادگی در برابر ستم و ترور دولت مبدل نمایند"، خواستار برگزاری اعتصابی در ۱٩ اردیبهشت، به مناسبت سالگرد اعدام پنج زندانی سیاسی فوق الذکر شدند. به گزارش تارنمای این تشکل مدنی، در بیانیه ای که مادران صلح به مناسبت روز نوزدهم اردیبهشت صادر کرده اند، خاطرنشان و دعوت شده است "از همه مردم کردستان و ایران می خواهیم که با شرکت در اعتصاب سراسری ١٩ اردیبهشت ، نشان دهند که راه مقاومت فرزاد ، فرهاد ، شیرین و علی را برگزیده اند ، نه راه یاوه گویان فرصت طلب را."
متن این بیانیه به شرح زیر است:
اولین سالگرد شهادت فرزندانمان فرزاد ، شیرین ، فرهاد و علی و مهدی را پاس می داریم .ما مادران هرگز از دست دادن این فرزندانمان را باور نکرده ایم . آنها امروز فرزندان همه ی مردم کردستان و ایران هستند ، همان طور که ما هم مادر همه ی مبارزان هستیم .
این فرزندان به اسوه مقاومت و آزادی خواهی همه ی زجرکشیدگان مبدل گشته اند . آنها فریاد رهایی و غرور ایستادگی همه ی ستم دیدگان هستند .
آنها فریاد ما مادران و نشانی از صبر و ایستادگی همه ی مادران هستند ، ما به داشتن چنین فرزندانی سربلند هستیم . آنها را از دست نداده ایم ، چرا که آنها به فریاد ما مبدل شده اند ، اما آیا آنها ما را از دست داده اند ؟ این سوالی است که ما مادران صلح از همه کسانی که فریادی برای برآوردن و مشتی برای گره کردن دارند ، می پرسیم ؟
ما مادران صلح به عنوان مادران رنج جامعه ، به عنوان مادران فریاد و به عنوان مادران ایستادگی و غرور ، انتظاراتمان را اینچنین بیان می کنیم :
اولین خواسته ما از مردم کردستان و ایران این است که روز ١٩ اردیبهشت را به روز ایستادگی در برابر ستم و ترور دولت مبدل نمایند .فرزندانمان در چنین روزی چشم در چشم جلادان خود ، تنها برای گفتن " نه " و برای تسلیم نشدن ، با سربلندی شهادت را به جان خریدند .
این " نه " را آنها به جای همه ی ما گفتند . زمان آن رسیده است که همه با هم به این ظلم وستم و سرکوب پایان دهیم .
روز ١٩ اردیبهشت ، روزی است که میان سر بزیری و سر بلندی انتخاب خود را بنماییم .در این روز همه ی فرزندان سربلندمان چشم در چشم سرکوبگران در یک اعتصاب سراسری ایستادگی مردم ما را نشان خواهند داد .
دومین خواسته ی ما از مردممان این است که نگذارند فرزندان مبارزمان را تروریست ، جنایت کار و خشونت طلب بنامند .
ما فرزندانمان را در میان درد و رنج و با آزادگی بزرگ کرده ایم ، هیچ مادری مرگ فرزند خود را نمی خواهد ، اما ما مادران این را نیز به خوبی می دانیم که تسلیم شدن و قبول خفت خود ، ساه ترین و دردناک ترین مرگ است .فرزندانمان نه تنها زاییده جسم مان که زاییده مقاومت مادرانه هستند .
هنگامی که تنها برای یک ملاقات با عزیزان مان متحمل بزرگ ترین تحقیرها می شدیم ،با دیدن روح بلند فرزندانمان را در نگاه ، لبخند و گفتارشان حقیر بودن جلادان را به خوبی درک می کردیم .
آنان که فرزندانمان را به جرم محارب و تروریست بودن در زندان ها به دار می آویزند و یا در کوهستان ها به قتل می رسانند ، حرف ها و نگاه های مزدورانه اشان از نوع همان نگاه هایی است که در تلویزیون ها ، نوشته ها و در محافل فرزندانمان را تروریست می نامند .
ما مادران این نگاه ها و این سخنان را خوب می شناسیم ، روی سخنمان با کسانی است که می خواهند ایستادگی ، شجاعت و عزت مادران را در راه منافع خفت بارشان بفروشند . شما از نوع همان هایی هستید که فرزندانمان را شکنجه کردید ،طناب دار به گردنشان انداختید ، صندلی را از زیر پایشان کشیدید و جنازه فرزندنمان را به ما برنگردانیدید .
قلم هایتان ، گفتارتان ، نگاه هایتان از نوع همان پاسداری است که در مقابل اصرار گرفتن جنازه عزیزانمان ، ما را کشان کشان بیرون انداخت . شما با این سخنانتان می خواهید که دستاویز لازم برای اعدام دیگر فرزندانمان را به دولت بدهید ، در حالی که فرزندانمان شیرکوه معارفی ، حبییب الله لطیفی و زینب جلالیان در پای چوبه ی دار هستند و در حالی که روی لوله ی توپ و تانک دولت به فرزندانمان در کوهستان ها نشانه گرفته ، سخنان شما به معنای تایید همه ی این کشتارهاست .
شما که از مقاومت فرزندانمان در هراس هستید اینبار از خشم مادران باید که در هراس باشید .
ما مادران صلح ، مادران شهیدان و مادران ایستادگان ، از همه ی مردم کردستان و ایران می خواهیم که با شرکت در اعتصاب سراسری ١٩ اردیبهشت ، نشان دهند که راه مقاومت فرزاد ، فرهاد ، شیرین و علی را برگزیده اند ، نه راه یاوه گویان فرصت طلب را .
مادران صلح کردستان
۱۷/۲/۱۳۹۰
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر