پانصد نفر از فعالان جنبش زنان و مدنی با صدور بیانیه ای به وضع نامناسب و غیرانسانی زنان در زندان قرچک ورامین اعتراض کردند و ضمن تاکید بر خودداری سازمان زندانها و سایر نهادها از انتقال زندانیان سیاسی به این زندان، خواستار رعایت تمامی حقوق...................................
پانصد نفر از فعالان جنبش زنان و مدنی با صدور بیانیه ای به وضع نامناسب و غیرانسانی زنان در زندان قرچک ورامین اعتراض کردند و ضمن تاکید بر خودداری سازمان زندانها و سایر نهادها از انتقال زندانیان سیاسی به این زندان، خواستار رعایت تمامی حقوق اولیه همه زندانیان -چه زندانیان سیاسی و چه غیر سیاسی- شده اند. این فعالان خواستار تعطیلی همه زندان های غیراستاندارد از جمله زندان ورامین شده اند.
به گزارش کلمه، گرچه اکنون هشت زندانی سیاسی پس از اعتراض شدید خانواده ها و فعالان حقوق بشر به زندان اوین بازگردانده شده اند اما نگهداری چند صد زندانی عادی زن در زندان قرچک ورامین همچنان نگران کننده است.
متن این بیانیه به شرح زیر است:
روز دوشنبه ۱۹ اردیبهشت ماه ۱۳۹۰، رئیس سازمان زندان ها خبر از انتقال تمامی زندانیان زن استان تهران به زندان قرچک ورامین داد. براساس گزارش های منتشر شده، تاکنون تعداد زیادی از زنان زندان رجایی شهر کرج و اوین به این مکان منتقل شده اند. در این میان زندانیان سیاسی زن نیز بی بهره نبوده اند. در گزارش منتشر شده از سوی زندانیان سیاسی زن که به این زندان منتقل شده اند، زندان قرچک ورامین واقع در بیابان های اطراف تهران است.
زندانیان در رابطه با جایگاه جغرافیایی این زندان می گویند: «همین بس که ما همچنان در عجبیم از آن که خانواده های ما چگونه خواهند توانست برای ملاقات با ما به این ینگه دنیا بیایند؟».
این زندان شامل هفت سوله و در هر سوله بیش از ۲۰۰ زندانی نگهداری می شوند. عدم وجود کوچک ترین سیستم برای تهویه هوا؛ ایجاد ناراحتی های تنفسی جدی به دلیل بوی فاضلاب و شدت گازهای ناشی از آن و وجود تنها دو سرویس بهداشتی با دو اتاقک حمام برای بیش از ۲۰۰ نفر در هر سوله که همان محل شستن ظرف و لباس و استحمام نیز هست، زندان ورامین را به مکان مخوفی تبدیل کرده که از حداقل امکانات بهداشتی و رفاهی بی بهره است. محدودیت های به وجود آمده به خاطر سرویس های بهداشتی، عملا باعث شده است تا بسیاری از زندانیان از محیط سوله و مابین تخت ها به عنوان “سرویس بهداشتی” استفاده کنند. زندانیان از سه وعده غذایی منظم روزانه بی بهره هستند و تنها به میل زندانبان به آنها غذا داده می شود زیرا جیره غذا و آبشان کافی نیست. به گفته زندانیان، از آنجا که بسیاری از زندانیان کم سن و سال حتی زیر ۱۸ سال نیز در این زندان نگهداری می شوند، به وضوح می توان مشکل سوءتغذیه جدی را در میان بسیاری از آنها مشاهده کرد.
تمامی موارد بالا این موارد، برخلاف آیین نامه اجرایی زندان هاست. بر اساس ماده ۹۱، ۹۲ و ۹۳ آیین نامه اجرایی زندانها محکومان می بایست از حقوق مربوط به بهداشت زندانیان مانند فراهم کردن پوشاک مناسب، رفع نیازمندی های بهداشتی (به ویژه برای زنان)، تهیه برنامه غذایی مناسب که دارای کالری و ویتامینهای کافی باشد در سه وعده صبحانه، نهار، شام به همراه چای یا آب آشامیدنی سالم، برخوردار باشند. بر اساس ماده ۱۰۰ و ۱۰۸ آیین نامه نیز وضـع اماکن زندان باید بر اساس اصول بهداشتی باشد و گرمابه و دستشوئی زندان باید همیشه تمیز بوده و به اندازه کافی دوش سرد و گرم در دسترس محکومان گذاشته شود. همچنین بر اساس تبصره ۱ ماده ۲۳۴ آیین نامه، محکومان می بایست به درخواست شخصی در نزدیکترین زندان محل سکونت خانواده خود تحمل کیفر کنند تا خانواده آنها بتوانند به راحتی برای ملاقات آنها بیایند. متاسفانه به رغم موارد قانونی یاد شده، شاهد آن هستیم که در زندان نیز – مانند خانواده، اجتماع و قانون – بر زنان این سرزمین ستم وارد شده و اعتراض آنان به این شرایط ضد انسانی مثل همیشه با سرکوب و خشونت مواجه شده است. تا جایی که خانواده زنان زندانی نگران مرگ تدریجی فرزندان خویش و تبدیل این مکان به کهریزکی دیگر هستند.
ما جمعی از فعالان جنبش زنان وفعالان مدنی ایران، ضمن اعتراض به ادامه بازداشت زندانیان سیاسی و به طور خاص نگهداری زندانیان زن در زندان قرچک ورامین تحت چنین شرایطی، خواستار تعطیلی فوری تمامی زندان های غیر قانونی و فاقد استاندارد، فراهم آوردن امکانات بهداشتی و رفاهی مناسب (با در نظر گرفتن نیازهای ویژه زنان و فرزندان ایشان)، اجرای اصل تفکیک مجرمین و در نهایت رعایت تمامی حقوق اولیه همه زندانیان -چه زندانیان سیاسی، چه غیر سیاسی- هستیم. ما امضا کنندگان این بیانیه همچنین انتظار داریم که صدای اعتراض مان پیش از رخ دادن فاجعه ای دیگر در این زندان، مورد توجه مسئولان قضایی قرار گیرد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر