ندای سبز آزادی
پانزده تشکل ایرانی خارج از کشور در بیانیه مشترکی که به مناسبت دومین سالگرد انتخابات ۸۸ منتشر نموده اند ضمن حمایت از راهپیمایی سکوت مردم ایران به مناسبت دومین سالگرد کودتای خرداد ۸۸ به حاکمیت هشدار داده اند تا دیر نشده است صدای ملت را بشنود. در این بیانیه آمده است: “رهبر جمهوری اسلامی سرسختانه نارضایتی مردم در برابر حاکمیت مستبدانه‌اش را به رسمیت نمی‌‌شناسد و قلدری در برابر خواست ملت را افتخار خود می‌داند. کارنامه عملکرد گذشته و رفتار و گفتار فعلی رهبری نشان‌دهنده آن است که...................
پانزده تشکل ایرانی خارج از کشور در بیانیه مشترکی که به مناسبت دومین سالگرد انتخابات ۸۸ منتشر نموده اند ضمن حمایت از راهپیمایی سکوت مردم ایران به مناسبت دومین سالگرد کودتای خرداد ۸۸ به حاکمیت هشدار داده اند تا دیر نشده است صدای ملت را بشنود. در این بیانیه آمده است: “رهبر جمهوری اسلامی سرسختانه نارضایتی مردم در برابر حاکمیت مستبدانه‌اش را به رسمیت نمی‌‌شناسد و قلدری در برابر خواست ملت را افتخار خود می‌داند. کارنامه عملکرد گذشته و رفتار و گفتار فعلی رهبری نشان‌دهنده آن است که بدون مبارزه و فشار مستمر ملت وی حاضر به هیچ گونه مصالحه‌ایی که حقوق اولیه مردم را به رسمیت بشناسد نیست و در شرایط عادی تنها اطاعت محض از رفتار فرعون‌مابانه و پیروی مطلق از سیاستهای خارجی و اقتصادی مورد نظر خود را پیش شرط حضور در حاکمیت می‌داند.” متن کامل این بیانیه که در اختیار تحول سبز قرار گرفته است در پی می آید:
انتخابات مهندسی شده و کودتایی ٢٢ خرداد ۸۸، که با هدف اخراج نیروهای غیرمطیع رهبری از حاکمیت جمهوری اسلامی انجام شد، جنبش دموکراسی خواهی ایران را در موقعیت جدیدی قرار داد. حضور میلیونی اقشار مختلف مردم در راهپیمایی ٢۵ خرداد و روزهای پس از آن- اگرچه به دستور علنی رهبری در نماز جمعه ٢٩ خرداد به صورت خشونت باری سرکوب شد- نیروی جدیدی را در اختیار جنبش دموکراسی خواهی ایران قرار داد تا به مبارزات ضد استبدادی خود با توانی مضاعف ادامه دهد.
در حالی که موج آزادیخواهی مردم منطقه دولت‌ها را به حداقل توجهی نسبت به خواست‌های مردمشان وا داشته، رهبر جمهوری اسلامی سرسختانه نارضایتی مردم در برابر حاکمیت مستبدانه‌اش را به رسمیت نمی‌‌شناسد و قلدری در برابر خواست ملت را افتخار خود می‌داند. کارنامه عملکرد گذشته و رفتار و گفتار فعلی رهبری نشان‌دهنده آن است که بدون مبارزه و فشار مستمر ملت وی حاضر به هیچ گونه مصالحه‌ایی که حقوق اولیه مردم را به رسمیت بشناسد نیست و در شرایط عادی تنها اطاعت محض از رفتار فرعون‌مابانه و پیروی مطلق از سیاستهای خارجی و اقتصادی مورد نظر خود را پیش شرط حضور در حاکمیت می‌داند.
از آنجا که ادامه این سیاست‌ها- که کشور را در پرتگاه فروپاشی قرار داده- وضعیت معیشت مردم و روابط بین‌المللی کشور را روز به روز اسفناک‌تر می‌سازد، رهایی از این استبداد فردی بیش از گذشته ضروری گشته‌است. هشت سال تجربه تلاش برای تغییر رفتار رهبری در دوران اصلاحات و فهم عمومی از بی‌فایدگی این رویکرد بسترساز جنبش سبز مردم ایران بود. در شرایطی که بسیاری از فعالان وهمراهان جنبش سبز همچنان در بند و حصر به سر می‌برند و ماشین سرکوب و قتل به کار خود ادامه می‌دهد، تکیه بر روش های پیشین، هرچند با نیت اصلاح اوضاع وخیم کشور، با واقعیات کنونی فضای سیاسی کشور همخوانی نداشته و در راستای منافع ملی نیست. راه دستیابی به مطالبات ملت ایران و رهایی از بند استبداد دینی، پافشاری بر حقوق اولیه مردم و مبارزه مسالمت‌آمیز مدنی با دیکتاتوری است.
با در نظر گرفتن این پیش زمینه تنها وقتی مصالحه معنی پیدا می کند که اقتدارگرایان حقوق و خواسته های اساسی ملت را پذیرفته باشند ومصالحه بر سر چگونگی برچیدن کم هزینه نهادهای استبدادی شکل بگیرد. به باور ما پیش از پذیرش شرایط حداقلی زیر توسط حاکمیت اصولا هرنوع مصالحه‌ای بی‌معنی، باعث از دست رفتن فرصت های طلایی برای اصلاحات حقیقی و تداوم ظلم بر ملت است.
الف. آزادی کلیه زندانیان سیاسی و عقیدتی و به خصوص همراهان جنبش سبز زهرا رهنورد، میرحسین موسوی، فاطمه کروبی و مهدی کروبی: حاکمیت در دو سال اخیر نه تنها تلاشی در این راستا ننموده است بلکه مستمرا اقشار مختلف جامعه را به جرم ابراز عقاید سیاسی، فعالیت سیاسی یا صنفی و یا دفاع از حقوق بشر، تحت عناوین واهی براندازی و ارتباط با بیگانگان به بند کشیده است. احکام دستگاه قضایی علیه دانشجویان مضروب در خرداد ۸۸ در کوی دانشگاه تنها نمونه ایی از این رفتار ظالمانه است!
ب. تضمین آزادی فعالیت سیاسی توسط احزاب، رفع توقیف احزاب ممنوع شده و آزادی مطبوعات و رسانه های مستقل: رفتار حاکمیت در دو سال اخیر تلاشی همه جانبه برای خاموش کردن هر گونه فعالیت سیاسی غیر همسو با دستگاه رهبری و قلع و قمع مطبوعات و فیلتر سایت هایی بوده است که نظراتی مستقل از دستگاه حاکمیت داشته اند. این رفتار بخشی از پروژه تثبیت حاکمیت مطلقه فردی رهبری بوده و بدون توقف آن امکان برقراری دموکراسی در ایران وجود ندارد.
ج. توقف تاراج بنگاه‌ها و پروژه‌های بزرگ اقتصادی توسط مراکز قدرت وابسته به رهبری، از جمله سپاه و ستاد اجرای فرمان امام، منع نهادهای نظامی و امنیتی از هرگونه مداخله در امور اقتصادی، تثبیت شرایط شفاف اقتصادی برای امکان فعالیت بخش خصوصی مستقل از حاکمیت و توقف بلادرنگ ماجراجویی‌های هسته‌ای تا رفع تحریم‌های اقتصادی بین‌المللی: بسیاری از مشکلات اقتصادی کنونی کشور ریشه در ساختار ناکارآمد استبدادی سیاسی دارد. نگاه رهبر جمهوری اسلامی به سیاست‌ها و برنامه‌های اقتصادی نه بر اساس بهبود معیشت مردم، بلکه با هدف افزایش قدرت وی برای تعقیب اهداف ایدئولوژیک‌اش صورت می‌گیرد. این رویکرد که ملغمه‌ای است از سیاستهای اقتصادی دول فاشیستی-استالینیستی دهه‌های میانی قرن بیستم (با نمونه متاخر آن در روسیه پوتینی) و نگاه جزمی فقهی، نه تنها استفاده از قابلیت‌های انسانی و طبیعی اقتصاد ایران را ناممکن ساخته، بلکه با ناکارآمدی روزافزونش، اقشار گسترده‌ای را دچار فلج اقتصادی و عواقب دهشتناک اجتماعی آن ساخته‌است. حمایت‌های همه‌جانبه و فراقانونی رهبری از سیاستهای ناکارآمد و خلق‌الساعه اقتصادی دولت مسئولیت وضعیت اسفناک رکود-تورمی کنونی را نیز بردوش وی می‌گذارد و فاصله‌گیری‌اخیر وی از دولت از مسؤولیت وی نخواهد کاست.
د. برگزاری انتخابات آزاد و رقابتی که تمامی شهروندان فارغ از عقیده، نژاد و جنسیت خود مجاز به رای دادن و انتخاب شدن باشند: انتخابات متقلبانه خرداد ۸۸ نشان داده که حاکمیت فعلی صلاحیت برگزاری چنین انتخاباتی را ندارد و پیش از شکل گیری دولت منتخب، انتخابات آزاد تنها با نظارت نهادهای ذی صلاح بین اللملی معتبر است.
در صورتی که رهبری به این پیش شرط های مسالمت جویانه تن دهد امکان مذاکره برای برچیدن کم هزینه و آبرومندانه نهادهای استبدادی فراهم می‌گردد. در غیر این صورت تجربه کشورهای منطقه نشان داده است که مردم قادرند دیکتاتورها را عزل و محاکمه کنند و مسؤولیت راه پرهزینه بعدی که توسط جوانان و ملت ایران برگزیده خواهد شد بر دوش رهبری است.
در پایان ما به عنوان جمعی از تشکل‌های ایرانی خارج از کشور، از راهپیمایی سکوت مردم ایران به مناسبت دومین سالگرد کودتای خرداد ۸۸ حمایت کرده و به حاکمیت استبدادی انذار می‌دهیم تا پیش از آن که دیر شود به ندای مسالمت‌آمیز احقاق حق ملت ایران گوش بسپارد چرا که گذر زمان به نفع آنان نیست و در صورتی که امروز به خواسته های نجیبانه مردم پاسخ ندهند فردا باید در دادگاه های عدل ملت پاسخگو باشند.
پرسا – پویش راه سبز دانش آموختگان و دانشجویان ایرانی
http://iranporsa.org
راه سبزمجارستان
http://www.facebook.com/groups/IranGreenMovement.Hungary
نسل آزادیخواه ایران – اتریش
http://www.ilga.at/
همبستگی‌با جنبش دموکراتیک ایران – ادمونتون (سیدمی)
http://sidme.wordpress.com/
راه سبز ایرانیان مالزی – رسام
http://www.facebook.com/rasam.malaysia
انجمن دانشجویان خارجی حیدرآباد و جمعی از دانشجویان ایرانی در هند
Austin For Iran Student Chapter
سبز هیوستون
http://sabzhouston.org
دانشجویان سبز دانشگاه تگزاس اِی اَند اِم
Green Aggies
دانشجویان حامی جنبش سبز ایران (سیگما)، دانشگاه ویکتوریا، کانادا
activists4iran ایتالیا
گرین- دموکراسی (استکهلم سوئد)
رساگ سوئد
انجمن دانشجویان ایرانی دموکراسی خواه دانشگاه جورج واشنگتن
راه سبز اتاوا
دانشجویان سبز حامی دمکراسی برای ایران- جنوب کالیفرنیا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر