رای ندادن در روز جمعه؛ کم هزینه ترین اعتراض و بلندترین فریاد

نسیم بهشتی

تلاش بیگانگان و دشمن خارجی و پررنگ کردن خطرات آنان برای میدان آوردن مردم به صحنه انتخابات طی چند سال گذشته موضوع تازه ای نیست. در حالی که از بعد از انتخابات مهندسی شده ریاست جمهوری اعتماد عمومی بشدت کاهش پیدا کرده و شکاف دولت مردم در عمیق ترین حالت خود قرار دارد، بار دیگر در آستانه انتخابات مسئولان برای جذب مشارکت حداکثری بار دیگر با تکیه به احساسات.........................

 تلاش بیگانگان و دشمن خارجی و پررنگ کردن خطرات آنان برای میدان آوردن مردم به صحنه انتخابات طی چند سال گذشته موضوع تازه ای نیست.

در حالی که از بعد از انتخابات مهندسی شده ریاست جمهوری اعتماد عمومی بشدت کاهش پیدا کرده و شکاف دولت مردم در عمیق ترین حالت خود قرار دارد، بار دیگر در آستانه انتخابات مسئولان برای جذب مشارکت حداکثری بار دیگر با تکیه به احساسات ناسیونالیستی مردم سعی دارند اینگونه وانمود کنند که عدم مشارکت فعال در این انتخابات منجر به کاهش قدرت چانه زنی در عرصه روابط بین الملل خواهد شد.
این در حالی است که طی سالهایی که گذشت مسئولان دیپلماسی کشور با سوسیاست و سومدیریت کشور را در معرض جدی ترین خطرات قرار داده اند. تصویب ده ها قطعنامه علیه جمهوری اسلامی در حالی رقم خورد که دولت دهم بدون هیچگونه پشتوانه مردمی با رجز خوانی در عرصه بین الملل و بلندپروازی دوستان سابق را هم به سمت جبهه دشمن سوق داد.
بی شک در زمانی که شکاف بین دولت ملت بیشتر است، خطر بیگانگان نیز بیشتر از همیشه خواهد بود و دولتی نامشروع و سرکوبگر که حتی از جنگیدن با ملت خود در خیابان ها ابایی ندارد، قادر نخواهد بود در مقابل تهدیدات خارجی خودی نشان دهد و در مذاکرات بین المللی با قدرت و تحکم وارد میدان شود.
در چنین شرایطی که مطبوعات آزاد نیستند سیاستهای غیرمدبرانه دولت جنجال ساز را نقد و بررسی کنند و هر صدای مخالفی با اشد مجازات خاموش می شود و منتقدان و دلسوزان و معتمدان مردم بی هیچ گناهی در حبس و انزوا هستند، دور از ذهن نیست که گروهی برای ماندن در قدرت حتی به باج خواهی به بیگانگان کشیده شوند، سناریو تلخی که این روزها شاهد آن هستیم. باج دهی حاکمان بی بصیرت به چین و روسیه در قبال وتو کردن قطعنامه های حقوق بشری کشوری که می خواست الگوی جهانیان شود.
نبود بصیرت و حکمت در دستگاه دیپلماسی کشور، حذف متخصصان روابط بین الملل از وزارت خارجه، عشیره سالاری و خویشاند بازی در کادرهای دیپلماتیک وضعیت کشور را به حالتی رسانده است که در حال حاضر با شدیدترین تحریم های اقتصادی و تهدیدات بین المللی مواجه شده است.
تهدیدات و تحریم هایی که اولین نتیجه آن بر سر سفره های خالی مردم مشاهده می شود. این کارمندان و کارگران، معلمان و حقوق بگیران هستند که باید هزینه بلندپروازی ها و رجز خوانی های مسئولانی را بدهند که عاجز از برقراری امنیت در کشور هستند. همان ها که در اثر سوتدبیرشان دانشمندان و استادان در روز روشن در اصلی ترین خیابان پایتخت کشته می شوند و کسی پاسخگوی این سرمایه های از دست رفته نیست.
با بذله گوئی و رجزخوانی می خواهند تاثیرات بلندمدت و گسترده تحریم های بین المللی را کم اثر کنند، در حالی که سفره مردم هر روز کوچکتر از قبل می شود و مردمی که در خلال هشت سال جنگ تحمیلی حس ” قحطی و کمبود” را تجربه نکردند، این روزها با نگرانی و دلهره از نبود کالاهای اساسی سخن می گویند و نگران فردای تاریکی هستند که برایشان رقم خورده است.
همانطور که میرحسین موسوی رهبر دربند جنبش سبز پیش تر گفته بود ” در این وضعیت ایجاد دورنمای اطمینان بخش برای انتخابات آزاد و رقابتی و غیر گزینشی و آزادی مطبوعات و رسانه ها و آزادی زندانیان سیاسی ورسیدگی جدی به خانواده های شهدا وآسیب دیدگان یک امر حیاتی است.”
توصیه ای که شنیده نشد و خلافش عمل شد. اینک که هنگامه امتحانی دیگر است برای مسئولان کشور به گدایی مشارکت سیاسی آمده اند.
در آمارهای دروغین خبر از مشارکت شصت درصد در انتخاباتی می دهند که بنرهای سفید شهرها نشان از سردی رقابت دارد. انتخاباتی که نمایندگان واقعی مردم در حبس و حصرند.
این روزها در حالی که بنرهای تبلیغاتی شهر خالی از آگهی و عکسهاست، در کنار آن نوشته هایی بر در و دیوار شهر خودنمایی می کند که به مردم هشدار می دهد اگر در انتخابات شرکت نکنند، کشورهای خارجی به ایران حمله می کنند! و با دادن چنین پیامهایی سعی می کنند که با سواستفاده از احساسات ناسیونالیستی مردم آنان را به پای صندوقهای رای ترغیب کنند.
در کشوری که رهبرانش مدعی پیروزی بدر و خیبرند، در آستانه انتخابات پناه برده اند به نقل قولهای نشده ای از رسانه های فارسی زبان خارج از کشور تا شاید بتوانند با ایجاد وحشت تعدادی را به پای صندوق های رای بکشانند و مدعی شده اند در صورتی که مردم در انتخابات شرکت گسترده ای نداشته باشند، کشورهای دیگر به ایران حمله می کنند!

اگر مسئولان ادعا می کنند که حضور مردم برای حفظ امنیت کشور ضروری است که هست باید آنان را در تصمیم گیری های کلان کشور مشارکت دهند، بازی با رای و شعور مردم راهکار کشور داری و مقابله به تهاجمات بیگانگان نیست.
اگر می خواهید مردم عامل بازدارندگی در مقابل خطرات احتمالی دشمنانی باشند که از انها یاد می کنید، باید در حد ممکن پیامدهای احتمالی امنیتی شرایط موجود را به اطلاع آنها برسانید، باید صادقانه به آنها بگویید که کشور در چه وضعیتی است و با توجه به میزان بدهی های دولت ، تحریم مالی بانک مرکزی و عدم خرید نفت از ایران، طی ماه های آتی چه تاثیراتی بر زندگی روزانه مردم خواهد داشت.
به مردم اطلاع رسانی نمی شود که ندانم کاری ها و بلندپروازی های مسئولان کشور تا چه حد خطرناک است و نه تنها امروز ایران را تهدید جدی می کند که برای نسل های آتی و آیندگان نیز خطرات جدی به همراه دارد.
در نبود مطبوعات آزاد و مستقل و نداشتن یک رسانه فراگیر، دستگاه تبلیغاتی حکومت با قلب واقعیات و آمار دروغ شعبده بازی می کند و بار دیگر می خواهد با فریب افکار عمومی و نمایش ” مشتاقان شرکت در انتخابات” مردم را به پای صندوق هایی بکشاند که ” رای” ها از قبل در آن ریخته شده است و نمایندگان گوش به فرمان و وکیل الدوله های آن منتصب شده اند.
بی شک برای یک ایرانی، عزت و اقتدار، استقلال و توانمندی ایران اولویت همیشگی است. اولویتی است که با داشتن یک حکومت ” صادق و مردمی” می تواند کشور را در برابر هر تهدیدی بیمه کند.
ایرانیان در هر کجا که باشند حتی در شرایطی که دولت غیرمشروع در نهایت ضعف خود است نشان خواهند داد که از تمامیت ارضی و منافع ملی کشور دفاع خواهند کرد.
امروز هر ایرانی با نرفتن خود به پای صندوق های رای نشان خواهد داد که خواستار ایرانی سربلند و باعزت در صحنه روابط بین الملل است.
ایرانی نشان خواهد داد، همانطور که یک هنرمند مردمی بدون حمایت های دولتی توانست افتخار بین المللی برای کشور بیافریند، ما نیز خواهیم توانست با تکیه به توانمندی های خود در صحنه جهانی حماسه ساز شویم.
اگر مجوز یک تجمع اعتراضی به ما نمی دهند، اگر نمی گذارند در خیابانها در اعتراض به این همه پلشتی و دروغ تظاهرات کنیم، همانطور که با ” سکوت” معنادار خود طی این سه سال شیرینی قدرت را در کام قدرتمندان تلخ کردیم، با عدم حضور خود در انتخابات بار دیگر نشان خواهیم داد که ” صندوق” ها صحنه قدرت نمایی ماست.
با نرفتن و رای ندادن ” نارضایتی” خود را از حاکمانی نشان خواهیم داد که طی سه سال گذشته با ارعاب و تهدید صدایمان را نشنیدند.
جمعه در خانه می مانیم تا نشان دهیم که حکومت اقتدارگرا ارمغانی جز گرانی، تورم، نارضایتی، افزایش مفاسد اجتماعی و سقوط اخلاق برایمان نداشته است.
حال که از طریق یک رسانه آزاد نمی توانیم اظهار نظر کنیم، حال که صدا وسیما سهمی برای صدای مردم ندارد، با بی صدایی و سکوت با نرفتن و رای ندادن ” نه” بزرگ خود را به رخ حاکمانی می کشیم که با ” لشکرکشی خیابانی” و ” رجزخوانی” رای سبزمان را دزدیدند و ” اعتراض” مان را نادیده گرفتند.
ما روز جمعه به حرمت خون شهیدان و برای آبادی ایران زمین و برای استقرار دمکراسی در کشور، در مخالفت با استبداد، ذبح ارزش ها، اعتراض به سو مدیریت ها در خانه می مانیم و شهر را برای حامیان حکومت قرق می کنیم و با سکوتمان بلندترین و کم هزینه ترین اعتراض را فریاد می کنیم.