حتی یك پرچم ایران برای دور افتخار قهرمانان نبرده بودند!

منبع: آینده

این روزها در حالی رقابت موفقیت میان محمد علی آبادی و علی سعیدلو كه در دو ساختمان مجاور هم در خیابان سئول در دفاتر كمیته ملی المپیك و سازمان تربیت بدنی سنگر گرفته اند، بالاگرفته و برابر بنرهای تبریك تیم علی آبادی، بالن های تبریك تیم سعیدلو نیز بالا رفته(!) كه بررسی ها نشان می دهد، این برنامه ریزی كه به قول عزیزان منجر به مدال آوری در رشته های انفرادی شد، جزئیات نداشته تا علاوه بر پیش بینی تعداد مدال، حداقل ذكر كنند این لشكر 500 نفره سلم و تور، با خود یك پرچم به بازیهای آسیایی..........

این روزها در حالی رقابت موفقیت میان محمد علی آبادی و علی سعیدلو كه در دو ساختمان مجاور هم در خیابان سئول در دفاتر كمیته ملی المپیك و سازمان تربیت بدنی سنگر گرفته اند، بالاگرفته و برابر بنرهای تبریك تیم علی آبادی، بالن های تبریك تیم سعیدلو نیز بالا رفته(!) كه بررسی ها نشان می دهد، این برنامه ریزی كه به قول عزیزان منجر به مدال آوری در رشته های انفرادی شد، جزئیات نداشته تا علاوه بر پیش بینی تعداد مدال، حداقل ذكر كنند این لشكر 500 نفره سلم و تور، با خود یك پرچم به بازیهای آسیایی ببرد!

به گزارش سرویس ورزشی «آینده»؛ وقتی جایگاه چهارمی ایران در بازیهای آسیایی قطعی شد، هركس تلاش كرد این موفقیت را به نام كسی كه دوستش داشت ثبت كند و چنین شد كه یكی از سایت ها مدعی شد چهارمی بازیهای آسیایی، همان هدف گذاری چهار سال پیش رئیس جمهور بوده و این موفقیت صرفاً مربوط به رئیس بزرگ است و البته یادشان رفت به این پرسش پاسخ دهند كه با این تفاسیر هدف گذاری ایشان برای قرار گرفتن ایران میان چهار تیم برتر جام جهانی آفریقای جنوبی كه محقق نشد نیز مسئولیتش بر عهده ایشان است؟! آیا راه بهتری برای تخریب رئیس جمهور توسط این اشخاص كه آویزان دولت هستند، وجود نداشت؟

گروهی دیگر نیز علی سعیدلو و محمد علی آبادی را مسئول نتایج نسبتاً مناسب این دوره می‏دانستند و البته اظهارات این دو نیز به این ماجرا دامن زد تا جدل بالا بگیرد و سازمان تربیت بدنی با انتشار یك نامه بدون تاریخ، مهر و امضاء در سربرگ انگلیسی این سازمان، بر روی وب سایتش مدعی شود كه این متن مصاحبه ای سعیدلو با یكی از رسانه های خارجی دو ماه پیش از بازیها بوده كه 20 مدال طلا را در آن پیش بینی كرده، پس موفقیت برای سازمان ورزش است!

كمیته ملی المپیك نیز با رد این ماجراها، به واسطه سكوت علی آبادی كمتر وارد جدل كلامی شد. اما سازمان ورزش با نصب بنرهای بزرگ و هوا كردن بالن مقابل ساختمان روبرویش كه همان كمیته ملی المپیك است، نشان داد كه نسبت به كمیته ملی المپیك كه ساختمانش با بنر به وادی تبریك و تبلیغ رفته بود، می‏تواند بیشتر برای تبلیغات به این سبك هزینه كند و بدین شكل دعوا بر سر مدیریت اصلی و عامل مدیریتی موفقیت بالا بگیرد.

فردا قرار است دكتر احمدی نژاد از مدال آوران بازیهای آسیایی طبق روال سال های گذشته تقدیر كند و احتمالاً آنجا در خصوص برنامه ریزی هایی كه هریك از این عزیزان داشته، بیشتر صحبت خواهد كرد و به همین دلیل مناسب دیدیم در این مقطع از نقاط اوج برنامه ریزی های این عزیزان یاد كنیم.

یكی از بدیهی ترین برنامه ریزی ها، هماهنگی برای تشویق مردم ایران در چین و توزیع وسایل میان ایشان بود. اما ساده تر از آن، بردن چندین پرچم برای دور افتخار ورزشكاران بود كه این اتفاق هم نیفتاده بود! وقتی نصر آزادانی اولین مدال طلا را گرفت، هیچ كس جز خبرنگاران ایرانی حاضر در جایگاه به فكر دور افتخار او نیفتاد. یكی از خبرنگاران ایرانی از كیفش پرچم نسبتا بزرگی در آورد و دست به دست از همان جایگاه به نصر آزادانی رساند، دور افتخار خیلی زیبا زده شد و ایرانی های سالن تكواندو خوشحال از افتخار آفرینی!

نكته جالب اینجا بود كه خبرنگاران ایرانی حاضر در گوانگ ژو ابتكار خوبی به خرج داده بودند و یك نفر را آن پایین مامور كرده بودند كه پرچم را از نصر آزادنی بگیرد و به بالا بفرستد. وقتی یوسف كرمی حریف قدرتمند خود از كره را برد نیز همین ماجرا تكرار شد. پرچم از جایگاه خبرنگاران دست به دست شد و به پایین رفت و یوسف هم كه منتظر بود، پرچم را گرفت و چرخی میانه میدان زد.

در كشتی هم همین تكرار شد. عبدولی پرچم را از بالا گرفت و چرخ زد، نوروزی هم پرچمی را كه از جایگاه خبرنگاران به محمد بنا رسانده بودند را گرفت و سجده كرد، كه البته چه زیبا بود. در ووشو هم همین تكرار شد. پرچمی كه بچه های خبرنگار به خدیجه آزادپور رساندند و او هم با آن جلوی دوربین تلویزیون رفت و گفت و گو كرد. پرچمی كه دست به دست شد و تا سكوی قهرمانی می رفت و دوباره به خبرنگاران باز می گشت.

نكته جالب در این ماجرا ستاد خوبی بود كه ایرانی های مقیم گوانگ ژو به سرپرستی یكی از بازرگانان ایرانی ساكن در این شهر انجام وظیفه می كرد. ستادی خودجوش كه در بسیاری از مسابقات مهم حضور داشتند و اگر همین ستاد هم نبود، مشخص نبود در این برنامه ریزی چه كسی در حوزه فرهنگی مسئول ساماندهی این گروه های ایرانی، برگزاری مراسم هایی برای ایشان و همچنین هماهنگی برای حضورشان در مسابقات ایران و تشویق قهرمان بود.

در این میان تنها روابط عمومی كمیته، تعدادی پرچم كوچك ایران را به تماشاگران كشورمان داد؛ مسئله ای كه باعث تعجب چینی ها شده بود، به خاطر اینكه آنها پرچم خود را باید از دستفروشان كنار خیابان می خریدند. یك پرچم بزرگ ایران هم بود كه روز اول خبرنگاران به تماشاگران ایرانی دادند كه بیشتر كاربردش دست به دست شدن روی سكوه های ورزشكاه فوتبال بود.

در سوی دیگر نابسامانی زیادی در اعزام تماشاگران ایرانی به گوانگ ژو وجود داشت. بسیاری از ایرانیانی كه همراه با تورهای ورزشی از تهران به مقصد گوانگ‏ژو پرواز كردند، به دلیل در اختیار نداشتن بلیت از حضور در ورزشگاه‌های محل برگزاری مسابقات محروم بودند و بازی‌های آسیایی را از تلویزیون تماشا می‌كردند. این در حالی است كه پیش از آغاز بازی‌های آسیایی گفته می‌شد این بار تماشاگران ایرانی مشكلی بابت حضور در محل برگزاری مسابقات نخواهند داشت. ناگفته نماند خیلی از ایرانی‌ها به قصد تجارت همراه با توریست‌های ورزشی به گوانگژو آمده‌ بودند. اما به هر حال در كل تعداد شاكیان تور‌های ورزشی و كسانی كه می‎گویند سرمان كلاه رفته هم كم نبودند و البته پاشخگو این برنامه ریزان نبودند!

به این برنامه ریزی عدم اعزام برخی اعضاء كادرهای فنی را باید افزود كه علی رغم اعزام نفرات غیرضروری در لشگر سلم و تور ورزش ایران كه پیشتر برخی از آنها توسط آینده معرفی شدند، جایی برای این عده باقی نماند و از آن جمله می‏توان به عدم اعزام مربی برای نیلوفر مردانی ملی پوش دختر اسكیت ایران اشاره كرد كه متاسفانه از گردونه مسابقات نیز بدون كسب مدال حذف شد. از این اتفاقات كم به وقوع نپیوست كه برخی همراهان به دلیل معذورات میهمانی از درجش كه باعث اوقات تلخی دوستان می‏شد و برنامه ریزی شان را زیر سوال می برد، پرهیز كردند كه اگر علاقمند باشند، برای نمایش حسن برنامه ریزی شان مورد اشاره قرار می گیرد.