جرس
در آستانه برگزاری اجلاس موسوم به «جنبش عدم تعهد» در تهران، شورای هماهنگی راه سبز امید در پیامی به سران کشورهای دعوت شده، از آنها خواست تا اجازه ندهند جریان اقتدارگرای فاقد مشروعیت مردمی حاکم در ایران از سمت ریاست جنبش برای مقاصد.....................
در آستانه برگزاری اجلاس موسوم به «جنبش عدم تعهد» در تهران، شورای هماهنگی راه سبز امید در پیامی به سران کشورهای دعوت شده، از آنها خواست تا اجازه ندهند جریان اقتدارگرای فاقد مشروعیت مردمی حاکم در ایران از سمت ریاست جنبش برای مقاصد سیاسی نامشروع خود و نیز برای تشدید سیاست سرکوب سوء استفاده نماید.
این شورا همچنین از سران کشورهای عضو جنبش عدم تعهد خواسته است تا از فرصت منحصر به‌فرد حضور خود در اجلاس آتی، برای ابراز حمایت جمعی خود از خواست‌های دموکراتیک و عادلانه‌ی مردم ایران، شامل آزادی تمام زندانیان سیاسی و رهبران جنبش سبز که تحت حصر و حبس خانگی غیرقانونی بسر می‌برند استفاده کنند.
به گزارش جـــرس، شورای هماهنگی راه سبز امید از سران کشورهای عضو جنبش عدم تعهد خواسته است به آثار و تبعات منفی تصمیم خود به شرکت در اجلاس تهران و سطح آن واقف باشند.
متن کامل این پیام و ترجمه فارسی آن در ادامه می آید:
Special Appeal
to the
Heads of State and Government of the Non-aligned Movement
The 16th Summit of the Non-aligned Movement (NAM) will be held in Tehran, Iran, from 26-30 August 2012. The ruling authoritarian apparatus expects to use the conference to boost its tarnished international image, and buttress its precarious political position at home. Suffering from deeply-entrenched widespread popular discontent, and gripped by mounting economic hardship, emanating from chronic inefficiency, mismanagement, and corruption and further worsened by the foreign sanctions related to the nuclear issue, the ruling clique has pinned its hopes on the NAM Summit. They expect to draw political capital from the presence and supportive political statements of the leaders of the fellow Non-aligned countries.
While we disapprove of the propagandistic and short-sighted policies that have led the country into the current impasse on the nuclear issue, we oppose as a matter of principle the increasing unjust sanctions against the country and unacceptable military threats against its sovereignty and territorial integrity. Equally, we are also of the position that opportunistic misuse of the occasion for domestic political purposes represents sheer hypocrisy and is absolutely unjustified.
Three years after the ruthless suppression of the popular peaceful, civic movement – The Green Movement – the ruling apparatus has turned the whole country into a huge prison and systematically intensified all forms of political suppression and blatant violation of the basic and fundamental human rights of the Iranian people. Continued detention since February 2010 of Mr. Mir-Hossein Mousavi, his wife Dr. Zahra Rahnavard, and Mr. Mehdi Karrubi under illegal house arrest without any indictment or legal procedure vividly reflects the state of political suppression in Iran today. Daily reports of open repression of all kinds of political and civil activity and systematic abuse of the rights of detainees, inclusive of pervasive and organized threats and intimidation of different kinds, illegal detention, mistreatment and torture, and denial of urgently needed medical care and treatment paint a very grim picture of the actual political situation in the country. Periodic reports on the gravity of human rights situation in Iran by independent sources, including the report by Dr. Ahmad Shaheed, United Nations Special Rapporteur, and also by Human Rights Watch and Amnesty International, provide ample evidence for the on-going brutal violations in Iran.
Sadly, however, the international community’s preoccupation with the nuclear negotiations has totally eclipsed any serious concern with the human rights situation. On-going civil strife across the region and the tragic repression and ever-worsening blood-letting in Syria have also helped to allow the authoritarian clique in Iran escape a more robust international scrutiny.
The official policy of brutal political repression in Iran, and concomitant hypocritical defense of the popular, democratic demands of other people in the area – with the glaring exception of Syria – needs to be exposed and its perpetrators called to account.
We call on the esteemed Heads of State and Government of the countries members of the Non-aligned Movement (NAM) to be cognizant of the negative implications involved while considering their participation at the conference in Tehran, or its level. The Iranian people justifiably expect the high-level participants to express, in their official statements at the Conference, interviews with the Iranian and foreign press, as well as in the course of the meeting with the Supreme Leader, their disapproval and objection to the current anti-democratic and repressive policies in Iran.
The community of non-aligned countries should utilize this unique opportunity to lend its collective support to the democratic aspirations and just demands of the Iranian people, including the release of all political prisoners and the leaders of the Green Movement under illegal house arrest. The leaders and representatives of the Non-aligned Movement should not allow an unpopular, authoritarian apparatus dominating Iran today misuse the office of the Movement’s chairmanship for illegitimate political purposes and as a ploy to perpetuate further repression. A democratic Iran, as anywhere else across the developing world, would be a better member for the Movement and can serve uphold the true message and mission of genuine non-alignment.
The Coordinating Council of the Green Path of Hope of Iran
11.8.2012
ترجمه پیام شورای هماهنگی راه سبز امید به سران کشورهای عضو جنبش عدم تعهد
درخواست ویژه
از سران کشور های عضو جنبش عدم تعهد
شانزدهمین اجلاس سران جنبش عدم تعهد در فاصله روزهای ۲۶-۳۰ اوت ۲۰۱۲ (۵-۹ شهریور ۱۳۹۱) در تهران برگزار خواهد شد. اقتدارگرایان حاکم بر ایران انتظار دارند تا از این کنفرانس برای بهبود وجهه نامطلوب بین المللی و تحکیم موقعیت سیاسی متزلزل داخلی خود بهره‌برداری کنند. اقتدارگرایان که از نارضایتی گسترده عمومی، به‌شدت رنج می‌برند و با مشکلات اقتصادی فزاینده ناشی از بی‌کفایتی مزمن، سوء مدیریت و فساد مواجه‌اند ـ مشکلاتی که به‌خاطر تحریم‌های خارجی مرتبط با موضوع هسته ای تشدید شده ـ به کنفرانس عدم تعهد امید بسته‌اند. آنها انتظار دارند که از حضور و ابراز حمایت سیاسی رهبران کشورهای عضو جنبش، بهره‌برداری سیاسی کنند.
ما ضمن رد سیاست‌های تبلیغاتی و کوته‌بینانه‌ای که کشور را در موضوع هسته‌ای به بن‌بست جاری کشانیده، از موضع اصولی با تحریم‌های ناعادلانه علیه کشور و تهدیدهای نظامی علیه استقلال و تمامیت ارضی آن مخالفیم. ما همچنین اعتقاد داریم که سوء استفاده فرصت‌طلبانه از برگزاری این اجلاس برای مقاصد سیاسی داخلی بیانگر ریاکاری محض بوده و غیرقابل قبول است.
سه سال پس از سرکوب بی‌رحمانه‌ی جنبش مردمی مدنی و آرام (جنبش سبز) ساختار اقتدارگرای حاکم بر کشور را به زندانی بزرگ تبدیل کرده و تمامی اشکال سرکوب سیاسی و نقض آشکار حقوق اولیه و بنیادی مردم ایران را تشدید نموده است. حصر و حبس غیرقانونی و فاقد هرگونه مبنای حقوقی آقای میرحسین موسوی، خانم دکتر زهرا رهنورد و آقای مهدی کروبی از بهمن ۱۳۸۹ تاکنون، به‌روشنی نمایانگر وضع سرکوب سیاسی در ایران است. گزارش‌های روزانه از سرکوب آشکار تمامی اشکال فعالیت سیاسی و مدنی و نقض سازمان یافته حقوق بشر زندانیان شامل تهدید و ارعاب به اشکال مختلف، حبس غیرقانونی، بدرفتاری و شکنجه، و خودداری عامدانه از تامین مراقبت و مداوای پزشکی زندانیان بیمار تصویر بسیار تیره‌ای از وضعیت سیاسی واقعی در کشور ارائه می‌کند. گزارش های ادواری نهادهای مستقل بین المللی در مورد وخامت اوضاع حقوق بشر در ایران (شامل گزارش دکتر احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل و نیز سازمان‌های دیده‌بان حقوق بشر و عفو بین‌الملل) شاهد گویای سرکوب شدید در ایران هستند.
با وجود این، موجب تاسف است که تمرکز جامعه بین المللی بر مذاکرات هسته‌ای، توجه جدی به وضع حقوق بشر در ایران را به محاق فراموشی برده است. ناآرامی مدنی گسترده در سراسر منطقه و سرکوب فاجعه‌آمیز و خون‌ریزی روزافزون در سوریه نیز به کمک اقتدارگرایان حاکم در ایران آمده تا از کانون توجه بین‌المللی دور بمانند. سیاست رسمی سرکوب در ایران و دفاع ریاکارانه‌ی اقتدارگرایان از خواست‌های مردمی و دموکراتیک در دیگر کشورها – البتّه به استثناء سوریه – می‌باید افشا شود و مسئولین اجرا و پیگیری این سیاست دوگانه به پاسخگوئی فراخوانده شوند.
ما از سران محترم کشورهای عضو جنبش عدم تعهد می‌خواهیم که به آثار و تبعات منفی تصمیم خود به شرکت در اجلاس تهران و سطح آن واقف باشند. مردم ایران از شرکت‌کنندگان در این اجلاس، به‌حق انتظار دارند تا در نطق رسمی خود در اجلاس، مصاحبه با رسانه‌های ایرانی و خارجی، و نیز در ملاقات با رهبر جمهوری اسلامی، نارضایتی و اعتراض خود به سیاست‌های ضددموکراتیک و سرکوب‌گرانه در ایران را ابراز نمایند.
مجموعه کشورهای عدم تعهد می‌باید از این فرصت منحصر به‌فرد برای ابراز حمایت جمعی خود از خواست‌های دموکراتیک و عادلانه‌ی مردم ایران، شامل آزادی تمام زندانیان سیاسی و رهبران جنبش سبز که تحت حصر و حبس خانگی غیرقانونی به‌سر می‌برند استفاده کنند. رهبران و نمایندگان جنبش عدم تعهد نمی‌باید اجازه دهند که جریان اقتدارگرای فاقد مشروعیت مردمی که اکنون بر ایران حکومت می‌کند از سمت ریاست جنبش برای مقاصد سیاسی نامشروع خود و نیز برای تشدید سیاست سرکوب سوء استفاده نماید. ایران دموکراتیک، همچون هر کشور دیگری در جهان در حال توسعه، عضو بهتری برای جنبش عدم تعهد خواهد بود و بهتر می‌تواند از پیام و رسالت عدم تعهد واقعی پاسداری کند.
شورای هماهنگی راه سبز امید
۱۱٫۸٫۲۰۱۲
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر