ادامه جنگ داخلی در سوریه

 زهرا امیری

چراغ ها همه خاموش اند، اینجا نه نوری است و نه رنگی، حتی خون هم در تاریکی سیاه رنگ است. هیچکس برای خرید ماه مبارک رمضان اینجا نیامده، ردیف سطل زباله های داخل پیاده رو و چند چهره نگران در گوشه و کنار بازار به چشم می خورد. اینجا یکی از کهن ترین شهر های خاورمیانه است. شهری چند هزار ساله که یونانیان برویا نامیدندش و اعراب حلب. شهری که یکی از سه پایتخت فرهنگی جهان اسلام

*نظرات وارده در یادااشت لزوما بیانگر دیدگاه 88 نمی باشد

چراغ ها همه خاموش اند، اینجا نه نوری است و نه رنگی، حتی خون هم در تاریکی سیاه رنگ است. هیچکس برای خرید ماه مبارک رمضان اینجا نیامده، ردیف سطل زباله های داخل پیاده رو و چند چهره نگران در گوشه و کنار بازار به چشم می خورد.
اینجا یکی از کهن ترین شهر های خاورمیانه است. شهری چند هزار ساله که یونانیان برویا نامیدندش و اعراب حلب. شهری که یکی از سه پایتخت فرهنگی جهان اسلام است و تا چند ماه پیش مهم ترین مرکز بازرگانی در مسیر دریای مدیترانه بود.
سال گذشته این بازار پر از جنب جوش و حرکت بود. این روزها بسیاری از ساکنان حلب از این شهر گریخته اند اما باز هم تعداد بازماندگان این شهر تاریخی بیشتر است. حدود یک دهم ساکنان این شهر دو نیم میلیونی تا کنون شهر را ترک کرده اند اما بقیه هنوز اینجا مانده اند، بعضی هم منتظرند، منتظر امن ترین لحظه برای فرار.
در چهار روز گذشته حلب روزهای خون باری را پشت سر گذاشت، ارتش با سلاح های سنگین و با تمام قوا به مراکز شورشیان حمله کرد. رسانه های وابسته به دولت مدام خبر هایی مبنی بر شکست مخالفان اعلام می کنند و معترضان مسلح پیام می دهند که یک قدم هم عقب ننشسته اند. نیروهای دولتی می گویند که مخالفان را در صلاح الدین شکست داده اند اما فعالان مخالف این اخبار را رد می کنند.
بیمارستان‌ها و کلینیک‌های موقتی در محله‌های تحت تصرف مخالفان از زخمیان درگیری‌های یک هفته اخیر در حلب پر شده‌اند. پزشک یکی از این کلینیک‌ها به رویترز گفته است که روزانه ۳۰ تا ۴۰ زخمی به این مرکز درمانی منتقل می‌شوند و افزوده است: چند روز پیش نزدیک به ۳۰ زخمی و حدود ۲۰ جسد دریافت کردیم اما نیمی از این اجساد مثله شده بودند و قابل شناسایی نبودند.
مخالفان بارها گفته اند که حملات نیرو های دولتی بسیار سنگین بوده و چند مقام امنیتی و دولتی نیز به طور غیر رسمی از مقاومت قوی نیروهای مخالف سخن گفته اند.
بالاخره شورشی که از ۱۶ ماه پیش در نقاط مختلف سوریه آغاز شده بود به حلب رسید. بعضی از ساکنان از شورشیان استقبال می کنند و بعضی دیگر احتیاط در پیش می گیرند. در محله های فقر نشین حومه شهر از مردان شورشی همانند منجی استقبال می شود.
سازمان ملل نگران استفاده ارتش سوریه از سلاح های شیمیایی است و بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل از مقامات سوری خواسته است که در جنگ حلب، از کاربرد اسلحه سنگین، از جمله توپخانه و هلی کوپترهای توپدار علیه مناطق شهری خودداری کنند.
دبیرکل سازمان ملل در مورد استفاده حکومت سوریه از تسلیحات کشتار جمعی، به خصوص اسلحه شیمیایی، علیه مخالفان و شهروندان ابراز نگرانی عمیق کرده و گفت است: براساس قوانین بین المللی، استفاده از اینگونه جنگ افزارها ممنوع است و هرگونه استفاده ای از چنین تسلیحاتی، به منزله جنایتی هولناک و موضوعی برای توجه تمامی جامعه بین الملل است.
عربستان سعودی که از ابتدا طرفدار مخالفان سنی مذهب سوریه بود قطعنامه جدیدی در مورد سوریه تهیه کرده و آن را به سازمان ملل متحد ارائه داده است. قطعنامه ای که در آن، ضمن تاکید بر لزوم توقف فوری خشونت در سوریه و اجرای کامل طرح کوفی عنان، از جامعه بین المللی خواسته شده که زرادخانه تسلیحات شیمیایی سوریه را تحت تدابیر امنیتی خاص قرار دهد.
ترکیه همسایه شمالی سوریه نیز از ابتدای اعتراضات از معترضان حمایت کرده است، حلب فاصله چندانی با مرزهای سوریه ندارد. احمد داود اوغلو، وزیر خارجه ترکیه، ضمن حمایت از معترضان سوری گفته است که اگر نیروهای دولتی سوریه شهروندان سوری را که به مرزهای ترکیه می گریزند هدف حمله قرار دهد، ترکیه از شهروندان سوری حمایت خواهد کرد و با نیرو های ارتشی مقابله می کند.
او این اتفاقات را به اتفاقات سال ۱۹۸۸ در عراق تشبیه کرده که نیروهای صدام حسین، رئیس جمهوری سابق عراق، با توسل به اسلحه شیمیایی، حدود پنج هزار نفر از کردهای آن کشور را در حلبچه به قتل رساندند بی آنکه ترکیه بتواند برای جلوگیری از چنین فاجعه ای اقدامی به عمل آورد.
داوود اوغلو تاکید کرده که ترکیه مصمم است اجازه ندهد کشتاری مشابه حلبچه در یکی دیگر از کشورهای همسایه روی دهد.
در مقابل جمهوری اسلامی ایران به ترکیه هشدار داده است که در صورت هرگونه حمله به سوریه، پاسخی تند و شدید دریافت خواهد کرد.
این غمگین ترین ماه رمضان سوریه است، در تمام شهر صدای توپ و خمپاره به گوش می رسد و تقریبا همه مردم با کمبود مواد غذایی مواجه اند. در پایتخت اقتصادی سوریه که نبض اقتصاد این کشور به شمار می رود نان جیره بندی شده و صف های طولانی برای دریافت نان روزانه تشکیل می شود.
جمعه، مردی چهل ساله که کارگر ساختمانی است به خبرنگار رویترز می گوید که دیدن شورشیان در حلب باعث شد بالاخره من سقوط رژیم را باور کنم.
اما همسایه اش عمرو با عصبانیت سری تکان می دهد و می گوید: این مردان فقط هرج و مرج را به اینجا آورده اند.
جمعه و چند مرد دیگر با اعتراض می گویند: اما آنها می جنگند تا ما را از ظلم و ستم آزاد کنند.
عمرو در حالی که می لرزد، می گوید: من و خانواده ام بین دو طرف گیر کرده ایم، من فقط می خواهم زندگی کنم.
هر جا که کامیون های شورشیان نگه می دارد جماعت زیادی برای تماشا جمع می شوند. در میان کسانی که تماشاگرند مردی آرام می گوید: اینجا هرکس قدرت داشته باشد مردم او را قبول می کنند اما من با کسی نیستم، من طرف حقیقتم که تنها خداست.