کلمه
ابوالفضل قدیانی عضو شورای مرکزی سازمان مجاهدین انقلاب که ماه گذشته به
دلیل وخامت اوضاع قلبی در بخش سی سی یو بیمارستان بستری شده بود، در پی
عدم تمدید مرخصی از سوی مقامات دادستانی به بند ۳۵۰ اوین بازگردانده شد.
این در حالی است که درمان وی کامل نشده اما مسئولان قضایی توجهی به وضعیت
پزشکی وی نکردند. زهرا رحیمی همسر ابولفضل قدیانی با ابراز تاسف از اینگونه برخوردها و
بازگرداندن زندانیان بیمار به زندان به جرس می گوید: آقای قدیانی را از
بیمارستان مستقیم به زندان بازگردانند البته در سیزده روز هم در بیمارستان
تحت الحفظ بودند و مامورین در آنجا حضور داشتند. آقای قدیانی ۹۹ درصد یکی
از رگهای اصلی قلبشان در زندان گرفته شده بود که متاسفانه بخاطر بی توجهی
مسئولین زندان و دادستانی ایشان خیلی دیر.......................
ابوالفضل قدیانی عضو شورای مرکزی سازمان مجاهدین انقلاب که ماه گذشته به دلیل وخامت اوضاع قلبی در بخش سی سی یو بیمارستان بستری شده بود، در پی عدم تمدید مرخصی از سوی مقامات دادستانی به بند ۳۵۰ اوین بازگردانده شد. این در حالی است که درمان وی کامل نشده اما مسئولان قضایی توجهی به وضعیت پزشکی وی نکردند.
زهرا رحیمی همسر ابولفضل قدیانی با ابراز تاسف از اینگونه برخوردها و بازگرداندن زندانیان بیمار به زندان به جرس می گوید: آقای قدیانی را از بیمارستان مستقیم به زندان بازگردانند البته در سیزده روز هم در بیمارستان تحت الحفظ بودند و مامورین در آنجا حضور داشتند. آقای قدیانی ۹۹ درصد یکی از رگهای اصلی قلبشان در زندان گرفته شده بود که متاسفانه بخاطر بی توجهی مسئولین زندان و دادستانی ایشان خیلی دیر به بیمارستان منتقل شدند و با تلاش پزشکان توانستند رگ قلب را با بالن باز کنند. علاوه بر ناراحتی قلبی، مجاری دفع ادرارشان هم مشکل پیدا کرده و پزشکان نامه دادند و شرایط جسمی آقای قدیانی را توضیح دادند که نامه ها را به وکیل همسرم دادیم تا اقدام کند.
وی در ادامه گفت: شنبه هم قرار است دادگاه برای پرونده جدید به اتهام توهین به رهبری است، برای ایشان برگزار شود. حالا وکیل نامه پزشکان را به قاضی می دهد و من هم شنبه این نامه ها را به دادستانی می دهم. متاسفانه نامه ای که قبلا به دادستانی دادم تا پزشک قانونی بیاید و آقای قدیانی را معاینه کند با گذشت یک هفته هیچ خبری نشد! واقعا متاسف هستم که عزیزان ما با این شرایط جسمی باید در زندان باشند زندانی که به هیچ وجه استاندارد یک زندان را ندارد و از نظر امکانات زندان و امکانات غذایی و بهداشتی و علاوه بر اینها استرس هایی که به آنها داده می شود. تمام اینها با عث می شود این زندانیان ناراحتی های جسمانی اشان روز به روز بدتر شود. اگر آقای قدیانی بیرون از زندان بودند که رگهای قلبشان ۹۹ درصد نمی گرفت و دو ساعت و نیم زیر عمل نبودند. وضعیت آقای قدیانی به حدی وخیم بود که حتی خود دکترها می گفتند ما امید نداریم با بالن رگ قلب ایشان باز شود.”
ابوالفضل قدیانی، از اعضای سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی و رییس کمیته تشکیلات این حزب با ۶۶ سال سن مسن ترین زندانی حامی جنبش سبز در بند ۳۵۰ زندان اوین محسوب می شود. وی از جمله زندانیانی است که در دادگاه نسبت به کودتای انتخاباتی ودروغگویی های احمدی نژاد اعتراض کرد. او در تاریخ ۱۹ دی ماه سال گذشته برای گذراندن حکم یک سال زندانش به اتهام تبلیغ علیه نظام و توهین به رییس جمهور به بند ۳۵۰ اوین رفت..
همسر قدیانی با تاکید بر اینکه نگهداری تمامی زندانیان سیاسی بخاطر اظهار عقیده غیرقانونی است، می افزاید: “خوشبختانه روحیه آقای قدیانی بسیار عالی است و از بازگشت به زندان ابراز ناراحتی نمی کردند در واقع با این عملشان می خواستند بگویند که ما از زندان هراسی نداریم و در راه مواضع و عقایدمان حاضر به پرداخت هزینه هستیم. از خدا می خواهم همه مسئولین و همه کسانی که این شرایط را بوجود آوردند را هدایت کند. تمام این عزیزان دربند از انقلابیون زمان شاه گرفته تا جوانان و دانشجویان و از سرمایه های با ارزش این کشور هستند. ”
خانم رحیمی در پایان با تاکید بر تاثیر “مثبت” مصاحبه خانواده های زندانیان سیاسی و اطلاع رسانی در خصوص وضعیت زندانیان، می گوید: “اگر پیگیری ها و مصاحبه های ما نبود هیچ توجهی به وضع آقای قدیانی نمی کردند و به بیمارستان منتقلشان نمی کردند. متاسفانه مسئولین که گوش شنوا ندارند اما همین مصاحبه های ما باعث شد که آقای قدیانی را به بیمارستان منتقل کنند و تحت درمان قرار دهند. من بارها گفتم اصلا همین رسانه ملی با ما مصاحبه کند و بدون سانسور حرف های ما را پخش کنند تا حداقل مسئولین از صدا و سیما داخلی صدای ما و وضعیت زندانیان و خانواده های آنها را بشنوند و شرایط فوق العاده سخت آنها را بفهمند. خانواده ها همیشه در نگرانی بسر می برند الان این دوشنبه ملاقات نبود و تلفن هم که قطع است خانواده ها واقعا نگران عزیزانشان هستند و تا پانزده روز از زندانیان خود بی خبر هستند…”
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر